H εθνική μας μοναξιά παρελαύνει μπροστά στο πολιτικό σύστημα που τη δημιούργησε. Εδώ! Έξω, κουρελιάζεται απο αριθμούς, τρίχες και ικεσίες.
Εδώ οι καθηγητάδες με μαύρα περιβραχιόνια, σήμα κατατεθέν της επερχόμενης ή μήπως επελθούσης εθνικής μας θανής. Οι συνταξιούχοι με σηκωμένα λάβαρα τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και οι άνεργοι με τα δελτία της επίσημης ανεργίας. Οι μικρομεσαίοι με τα λουκέτα της μεσοαστικής τους ευημερίας και οι νέοι χωρίς πρησμένα πόδια αλλά με πρησμένα όνειρα κραδαίνουν ο καθένας απο μια αίτηση για την Αυστριαλανή ακτή.
Έξω, στα προαύλια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης , δηλώσεις εθνικής στρατηγικής και στις αίθουσες ολοκληρωτικών αποφάσεων , δηλώσεις εθνικής υποταγής. Ένα κοινό νόμισμα , νόσημα κοινό σε κεφάλια διαφορετικών ανθρώπων κι αντοχών. Η υψηλή τέχνη της κομμωτικής , με την ψιλή , ετοιμάζει λαούς και κοινωνίες για τα στρατόπεδα οικονομικής συγκέντρωσης για την διάσωση της ¨αραιής¨ φυλής, των λίγων δηλαδή κι εκλεκτών.
Εδώ η περιφρούρηση της τάξης (λαϊκής ή δημόσιας) ανήκει σε εκείνους που μάχονται αυτήν την τάξη(αστική). Έξω η προάσπιση της οικονομικής τάξης, στα χέρια των άτακτων ή μάλλον στα στομάχια τους που καταχρεωμένοι υποθάλπουν την ευρωπαϊκή τάξη κι ολοκλήρωση.
Εδώ , η επέτειος ενός ¨συζητήσιμου¨ ΟΧΙ κι έξω τα γεννέθλια ενός αδιαπραγμάτευτου ΝΑΙ. Και μεις ανάμεσα. Να επιλέξουμε, τι! 151 ή 180; Εκλογές ή δημοψήφισμα; Κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή εθνικής σωτηρίας; Παπαδάκη ή Αυτιά;(ολοι τον Βαρουφάκη έχουνε). Με τους ΠΑΜΕ ή με τους ¨ερχόμαστε¨; Με την Βουλή ή τους άβουλους; Με τους αβόλευτους¨ βολεμένους¨ ή με τους βολεμένους ¨αβόλευτους¨;
Η ¨επέτειος του ΟΧΙ¨, κλείνει πια τον ιστορικό της κύκλο. Η ¨κρισιμότητα¨ των στιγμών , επιβάλλει με απειλητικό τρόπο την ιστορική λήθη, μεταβάλλοντας το σ ένα επικό ΝΑΙ. Το χρονοντούλαπο της ιστορίας ξανανοίγει ( πάλι από έναν Παπανδρέου) , για να ξεπατικώσει από την αρχή, πάνω στην ιστορία των λαών, την ιστορία των νομισμάτων. Στα μνημεία της Εθνικής Αντίστασης, στήνονται γραφεία και διευθύνσεις ¨Διεθνούς Τραπεζικού Κινδύνου¨. Και μπροστά στα μνήματα της λαικής μας κληρονομιάς , εργολάβοι από την Βιρμανία ή το Κατάρ , εξαργυρώνουν τα ομόλογα που τους παραδόθηκαν, σε τιμές ευκαιρίας .
Η επίκαιρη επέτειος του ΝΑΙ, ένα είναι το σίγουρο, ότι μέχρι να ξαναβγεί η πτωχευμένη χώρα στις αγορές, θα απειλείται από το ΟΧΙ όλων εμάς, που το μόνο που πλέον έχουμε να χάσουμε δεν θα είναι οι αγορές , αλλά οι αγοραίες συνειδήσεις και συνήθειες. Κι αυτές δεν χωρούν περιφρούρηση. Ούτε καν συγχώρεση.
