Οσο κι αν οι στιγμες μας κρατουν ζωντανους στο ονειρο για μια κοινωνια ελευθερη, ανεξαρτητη και κυριαρχη, η αναγκη μας ωθει να εκφρασουμε την αηδια μας για την αγωνια της υπαρχουσας κοινοβουλευτικης μας δημοκρατιας, να βυθισει την συνταγματικα κατωχυρωμενη κυριαρχια του λαου, στα δακρυα, την απνοια και το κυνηγητο, χρησιμοποιωντας καθε προσφορο μεσο. Ας μην ανησυχει. Στο τελος, η ταξη της θα επιβληθει και το μνημονιο ερημην μας θα μας σωσει. Να, μολις το ακουσα και στην τηλεοραση .