το Βουβό Κίνημα στα πρόθυρα κοινωνικής κρίσης

H σιωπή που προηγήθηκε, ίσως και να μην ήταν και τόσο τυχαία. Εδώ και λίγα χρόνια, από τότε σχεδόν που γεννήθηκε η ιδέα του ΒΟΥΒΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, όλα όσα στις ημέρες μας διαδραματίζονται και φάνταζαν τότε ως σενάριο κοινωνικής φαντασίας, κατέληγαν πάντοτε σε μια πότε ένοχη και πότε αθώα σιωπή. Ετσι, το θελαν και οι σελίδες του βιβλίου με τον ομώνυμο τίτλο , που διαβάστηκε από ελάχιστους, αφορούσε όμως πολλούς περισσότερους. Και είναι εκείνοι που σήμερα δίνουν κι ανανεώνουν το ραντεβού τους στις πλατείες της πραγματικής κοινωνικής δικτύωσης.

Μακριά από προφητικές περγαμηνές και ¨επαναστατικές¨ επιβραβεύσεις, το ταξίδι του βιβλίου και της ιδέας του Βουβού Κινήματος, αν και ξεκίνησε πρόωρα και ενώ λίμνασε για καιρό σε ράφια βιβλιοπωλείων, δείχνει να δικαιώνει τουλάχιστον την αφετηρία του. Το ταξίδι αυτό, μάλλον τώρα ξεκινά. Το ίδιο και η βόλτα. Σταθμός πρώτος, η πλατεία Συντάγματος. Σταθμός επόμενος; Άγνωστος προς το παρόν.

Λίγα μέτρα πιο πάνω από την Πλατεία των κοινωνικών ζυμώσεων και εξεγέρσεων, ΕΞ ΑΡΧΗΣ, κάτι καινούργιο διαμορφώνεται. Η αγανάκτηση των πολλών που έρχεται από πολύ μακρυά , κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που ακριβώς και φυσικά αν καταλήγει . Είναι ο επόμενος σταθμός που προς το παρόν δείχνει άγνωστος. Σε κανένα σημείο βέβαια η άδηλη κατεύθυνση του τόσο κοινωνικά, πολιτικά ή ιδεολογικά, δεν πρέπει να μειώσει το κίνημα αυτό που στις μέρες μας δείχνει μια πρωτόγνωρη συνέπεια και σταθερότητα. Ούτε δικαιολογεί την όποια επιφυλακτικότητα εκφράστηκε εξαιτίας αυτής ακριβώς της άγνωστης προοπτικής του, των παρατάξεων της αριστεράς που θα έπρεπε να επιχαίρουν ουσιαστικά, για το κοινωνικό αυτό ξέσπασμα. Άλλωστε η ζύμωση του κινήματος αυτού, δείχνει μια εκπληκτική με τον καιρό εξέλιξη, τέτοια που αν και ξεκίνησε με αυθόρμητο τρόπο κι έμεινε έτσι στο χαρακτήρα του, όσο περνούν οι ημέρες , ωριμάζει και αποκτά εσωτερική λειτουργία και προσωπικότητα , βγαλμένη λες από εγχειρίδια κοινωνικής οργάνωσης και πολιτικής πάλης.

Ωστόσο, η αγανάκτηση από μόνη της, όσο και δικαιολογημένη κι αν είναι, αθώα και στην πορεία δημιουργική, δεν αρκεί από μόνη της για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Ποιο αλήθεια είναι αυτό; Το αίτημα δηλαδή για άμεση δημοκρατία, δικαιοσύνη , έξωση των δυνάμεων του μνημονίου, εάν κι εφόσον ευδοκιμήσει ως μέρος ή σύνολο των επιδιώξεων των ¨αγανακτισμένων¨, πως θα μετατραπεί σε κυρίαρχο πολιτικό αίτημα , με ποια διαδικασία και ποιο το τελικό αποτέλεσμα; Από τη αρχή κάτι τέτοιο δεν φαίνεται ορατό. Αν δηλαδή το κίνημα αυτό που επαναλαμβάνω από μόνο του αποτελεί όχι απλά θετική εξέλιξη όπως πολλοί θέλουν απλοϊκά και ίσως σκόπιμα να το παρουσιάζουν, αλλά κοινωνική ριζοσπαστική παρέμβαση, θα μπορέσει να προτείνει και να εφαρμόσει μια νέα εναλλακτική κοινωνική και πολιτική πρόταση, κανείς δεν γνωρίζει. Ούτε φυσικά τον τελικό του στόχο. Σκοπός δηλαδή αυτού του ξεσπάσματος, είναι απλά η εκκαθάριση του πολιτικού συστήματος και ο εξαγνισμός του από αλλοτριωμένους πολιτικούς με ενδεχόμενη αντικατάσταση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού από άφθαρτους θιασώτες του ίδιου δομικά πολιτικού συστήματος, ή η αντικατάσταση του από ένα νέο , διαφορετικό πολιτικό σύστημα , στα όρια ,ας πούμε , μιας λαϊκής, άμεσης εξουσίας ; Και για να το πούμε πιο απλά, όταν οι μούτζες για τις οποίες τόσα ακούσθηκαν και γράφηκαν εκπληρώσουν το στόχο τους , όποιος κι αν αυτός είναι, τα χέρια εκείνα των αγανακτισμένων πολιτών θα κληθούν να ψηφίσουν και πάλι για το ίδιο σύστημα πολιτικής διαχείρισης έστω με νέους διαχειριστές ή θα αγωνιστούν για κάτι τελείως διαφορετικό , ριζοσπαστικό και πιο κοντά στην ανόθευτη λαική βούληση , έκφραση και συμμετοχή;

Με βεβαιότητα κανείς δεν μπορεί να απαντήσει. Από τη μια η απουσία συμπαγούς ιδεολογικής θωράκισης και από την άλλη, η πολυχρωμία του κινήματος αυτού, δεν βοηθούν για την εξαγωγή τελικών πολιτικών συμπερασμάτων. Κάποτε αυτό ίσως και να θεωρείτο κακό. Στις ημέρες μας , ίσως είναι ο,τι πιο υγιές, έστω κι αν δυσαρεστεί πολλούς-ίσως κι εμένα- που περιμέναμε πάντοτε έναν σαφή κοινωνικό και πολιτικό προσανατολισμό. Για όλους όσους όμως παραμένουν πιστοί στις αρχές και τις αξίες των κοινωνικώς διεργασιών και ξεσπασμάτων, για όσους μεγάλωσαν με το όραμα της κοινωνικής ανατροπής κι εξέγερσης, η δημιουργία και η εξέλιξη αυτού του κινήματος δεν αφήνει περιθώρια για απογοητεύσεις. Αλλωστε, το ίδιο αυτό κίνημα διδάσκει καθημερινά μέσα από τις λαικές συνελεύσεις και την εσωτερική αλληλουχία που διαμορφώνεται μέρα με την ημέρα , ότι ο καθένας μπορεί να αποτελέσει με τον τρόπο του συστατικό στοιχεία αυτού του κινήματος, ικανό να πείσει για θέσεις και προοπτικές , όσους προς το παρόν αρκούνται απλά και μόνο στη διαμαρτυρία. Και φυσικά, είναι αναγκαίο να αντιληφθούν εκείνοι –οι περισσότεροι δηλαδή- που για πρώτη φορά κατέβηκαν στα πεζοδρόμια της κοινωνικής αγανάκτησης , ότι ιστορικά αποδεδειγμένα, οι διαχειριστές των φαύλων εξουσιών, δεν παρέδωσαν έτσι εύκολα κι ¨αναίμακτα¨ τους θώκους τους , αλλά επέμεναν πάντοτε σε ένα συχνά παρακρατικό και πάντα προβοκατόρικο τρόπο να εκμαυλίζουν τα κοινωνικά ξεσπάσματα, επιχειρώντας να τα εκμηδενίσουν. Γι αυτό και πρέπει να δείχνουν την απαραίτητη προσοχή , ενδυναμώνοντας ολοένα και περισσότερο έναν συμπαγή και δομικό χαρακτήρα αυτού του κινήματος , διαμορφώνοντας μια εσωτερική λειτουργία με όρους μιας ιδιότυπης ¨θεσμικής¨ πλειοψηφίας, ξεφεύγοντας ίσως από την αρχική αντίληψη της σκόρπιας και μεμονωμένης αγανάκτησης και διαμαρτυρίας.

Το σίγουρο είναι και για να επανέλθουμε στις σελίδες ενός ίσως αποτυχημένου βιβλίου, ότι το ¨Βουβό Κίνημα είναι στα πρόθυρα της κοινωνικής κρίσης¨. Κάθε ημέρα στην ίδια πάντα πλατεία εκπέμπει τον βουβό ήχο μιας σιωπηλής εξέγερσης που προς το παρόν βράζει το αίμα της, απαιτώντας αρχικά μια δίκαιη εκπροσώπηση χιλιάδων προσδοκιών που δεν χωρούν στο υπάρχον πολιτικό σύστημα και δεν φιλοξενούνται στα δελτία των ειδήσεων. Αν θα ρίξει τη πέτρα όχι σε άτυχους (όχι όμως και άμοιρους) εκπροσώπους μιας παρωχημένης και ξεπουλημένης μεταπολίτευσης , αλλά στο σύστημα που τους εξέθρεψε , θα το δείξει η ιστορία. Το κίνημα των ¨αγανακτισμένων¨ περιμένει από τον εαυτό του κάτι περισσότερο από την αγανάκτηση του. Ποιο θα είναι αυτό, θα το δείξει η επόμενη μέρα και το επόμενο βήμα στην Πλατεία Συντάγματος. ¨Μπροστά¨; ¨Πίσω¨; Η απλά, λίγα βήματα στο ¨πλάι¨;