Η Γενιά της αμφισβήτησης των πεζοδρομίων. Τα αντιδραστικά νιάτα που μετρούν τους χτύπους της καρδιάς τους στα χτυπήματα της κατεστημένης νοοτροπίας. Ένα κουτί μπογιά κι ένα μισοτελειωμένο σπρέι που αγανακτεί με τη μίζερη πραγματικότητα και προκαλεί αγανάκτηση στους τακτοποιημένους οικογενειάρχες , τις κινητές κι ακίνητες περιουσίες και φυσικά τις ακλόνητες συνειδήσεις τους.

Μια ζωντανή και φρέσκια εφημερίδα του τοίχου, ένας κόμβος επικοινωνίας όμοιων κι αντίθετων δυνάμεων και προσωπικοτήτων, ένας ιδιόμορφος τρόπος επικοινωνίας, πεδίο έκφρασης και δημιουργίας, κέντρο αποτοξίνωσης απογοητεύσεων και χαμένων οραμάτων , ένα αναίμακτο αλλά όχι και άχρωμο πεδίο μαχών. Από τον ΤΣΕ έως τον Άσημο , την Αννούλα του 36 έως την ΑΕΚ , τον Μαρξ έως τον Μπακούνιν , την Οργάνωση Σοσιαλιστικής Επανάστασης έως τη δειλή εμφάνιση μιας πράσινης απόχρωσης , όλα εκείνα που τα χωρίζουν χρόνια, αίμα και άνθρωποι, ενώνονται σε λίγα τετραγωνικά τοίχου για να ξυπνήσουν μέσα μας ¨έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός¨, τουλάχιστον μέχρι και το τέλος του τοίχου. Και πάντα κάθε πρωινό πριν καλά - καλά διαβάσεις βιαστικά στο δρόμο ή λάθρα στο περίπτερο την εφημερίδα, να έχεις ξεφυλλίσει έναν ολόκληρο κόσμο που άγνωστο που και πώς μένει ξάγρυπνος για να μάθεις γι’ αυτόν νωρίς το πρωί, μετατρέποντας τα τείχη της πρωινής μοναξιάς σου σε μια πρώτη έκπληξη για αυτό τo άλλο, το διαφορετικό κι ασυνήθιστο.


Δεκάδες ζωντανά κινήματα, ένα ιδιότυπο κοινωνικό ψηφιδωτό που συναντά εύκολα κανείς στους τοίχους της πλατείας και γύρω από αυτήν και που περνούν από κόσκινο τα αδιέξοδα της καθημερινότητας. Η εξουσία να σωριάζεται από τρεις όλες κι όλες φράσεις, η τηλεόραση να απομυθοποιεί τους γελοίους ηρωικούς χαρακτήρες της, οι δυνάμεις καταστολής από θύτες θύματα στη νέα αυτή έν-τοιχη πραγματικότητα, ο έρωτας από φαντασίωση να ζωντανεύει υπαρκτές αισθήσεις και η ομαδάρα να θριαμβεύει κατά παντός αντιπάλου.

Όλα αυτά, λοιπόν , ¨ΤΑ ΕΝ ΤΟΙΧΩ¨ , τα τόσο εύγλυπτα, ζωντανά , αναπαραστατικά, έξυπνα, εύθυμα , σοβαρά και πολύχρωμα , μεστά από περιεχόμενο και χαρακτήρα , δυναμικά και ταξιδιάρικα δεν είναι τίποτα άλλο από την ίδια τη ζωή, τα πιστεύω , τα οράματα , τις απογοητεύσεις μιας ομάδας ανθρώπων που καταθέτουν ¨ΕΝ ΔΗΜΩ¨ τη δική τους προσφορά και συμμετοχή στην κοινωνία. Κι αν η πάλη των τάξεων και των κοινωνιών φαντάζει πια ως συνθηματικό απομεινάρι μιας ρομαντικής φαντασίωσης και ιδεολαγνείας, η ¨ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ¨, είναι η μοναδική ζώσα διαμάχη για την κατάληψη λίγων μέτρων τοίχους σε αυτήν την ιδιότυπη εν-τοιχω εξουσία.