Ραψωδία ενός πολίτη

Πολίτης. Σε μια χώρα απύθμενης αμετροέπειας. Στην φωλιά του πιο αυταρχικού ιδιωτεύοντος δεσποτισμού που σταθμεύει τις ανίερες ορέξεις του σε πλάτες άμοιρων πολιτών. Εγκλωβισμένος σε μια εξουσιαστική διαχείριση ημετέρων. Σε κράτος αδίκου. Ανώνυμος μεταξύ επωνύμων διαφημιζόμενων γυμνών και συμφερόντων. Θεατής περαιωτικών πολιτικών και εξολοθρευτικών διαταγμάτων. Μνημονική συμφόρηση από αμνήμονες συμφεροντολόγους και κομματικούς συμμορίτες.

Αποδιοπομπαίος από την αδιάκριτη και άκριτη διάκριση διαπλεκομένων εξουσιών. Παραστάτης συντεχνιακών και καπηλευόμενων αντιλήψεων. Έλληνας σε κράτος ανθελλήνων. Ανθέλληνας στα μάτια Ελληνάρων. Αμέτοχος παρατάξεων ηγεμονικών επιτελείων. Συμμέτοχος κραυγαλέων ενοχών. Αδιάφορος για διφορούμενες θέσεις. Τρομοκρατημένος από τηλεοπτικούς καθοδηγητές. Έκπληκτος.

Αριστερός για την δεξιά, άναρχος για την επίσημη αριστερά. Στο κέντρο του πολιτικού μυωπικού αλληθωρισμού. Αναλφάβητος στο λεξιλόγιο της κραταιάς καθεστωτικής ορολογίας. Σκληρός μπροστά στην μαλθακότητα (βλακεία) της ιδιωτικής μετριότητας. Μαλακός (βλάκας) μπροστά στην πυγμή της πολιτικής υπεροψίας και αλαζονείας. Περιθώριο στην τρέχουσα έξη. Ελκων στον περιθωριακό εθισμό. Ελλειπτικός σε συνειδησιακές πληρότητες.

Αντιδραστικός ή συμβιβασμένος, σε παρένθεση ή ομοιωματικά, παράτονος σε ραψωδία ηχηρή, πολίτης ΒΟΥΒΟΣ. Για λίγο ακόμη και πολύ ως τώρα.

Εφυγε ο ¨γιγαντας¨

Ποτέ μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει λόγος στο βήμα αυτό για ποδόσφαιρο , αθλητισμό και τους ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με αυτά.
Η μια και μοναδική εξαίρεση μέχρι και σήμερα έχει να κάνει με μια είδηση της προηγούμενης εβδομάδας, για τον θάνατο του Μιχάλη Λώλου που έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Τρίτης .
Ο Λώλος, υπήρξε ο μακροβιότερος Έλληνας προπονητής. Σύμβολο του Αστέρα Εξαρχείων , η προσφορά του στο σύλλογο, αλλά και σε ολόκληρη της Εξαρχειώτικη κοινωνία είναι ανεκτίμητη. Υπηρέτησε την ομάδα από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 ως ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια διατέλεσε προπονητής για 33 συνεχή χρόνια. Συνεπής και ιδιαίτερος, γαλούχησε σιωπηρά αλλά έντονα γενιές και γενιές παιδιών που γεννηθήκαμε στα Εξάρχεια. ¨Γίγαντας¨ στη ζωή και στο παρατσούκλι, αυτονόητα η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη σε όσους τον γνώρισαν. Και τα ¨παιδιά¨ του, η τωρινή γενιά των ποδοσφαιριστών του, με συγκίνηση στον τελευταίο αγώνα τους, πανηγύρισαν κάθε γκολ τους στην φωτογραφία του που έστεκε δίπλα στο πάγκο που υπηρέτησε τρεις δεκαετίες τώρα, αποδεικνύοντας οτι μια τέτοιας φύσεως και χαρακτήρα ομάδα που παίζει για την φανέλα και την ιδέα, κόντρα στις εποχές, μπορεί να συγκινήσει. Σε αυτήν λοιπόν την ομάδα, ο Μιχάλης Λώλος θα ναι πάντα εκεί. Μπροστά στο πάγκο της ασυμβίβαστης ομάδας των Εξαρχείων, θα ¨ακούγονται¨ οι φωνές του και ο κόσμος θα απαντά, ¨ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ!¨.