περί κρίσης κι άλλων δαιμονίων

Το τελευταίο διάστημα διαβάζει κανείς όλο και περισσότερες αναλύσεις και άρθρα σχετικά με τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας και είτε τις δυνατότητες που παρέχει αυτή η ιστορική συγκυρία στη χώρα να ορθοποδήσει, είτε στην πιθανότητα να καταστραφεί θέτοντας ουσιαστικά εαυτήν και με τη βοήθεια των εταίρων εκτός της ζώνης Ευρώ. Περισσεύουν δε τα ευκολονόητα τις περισσότερες φορές σχόλια για το μεταπολιτευτικό τερατούργημα ενός τεράστιου κι αδηφάγου κράτους, λησμονώντας οι περισσότεροι ότι την ίδια αυτή χρονική στιγμή που το πολιτικό σύστημα έχτιζε τα παντός είδους εξουσιαστικά του συμπλέγματα, η ίδια η κοινωνία εγκαταλείποντας στη τύχη της την μετα δικτατορική πολιτκή όσμηση της, ανέβαινε στα τραπέζια του εθνικού (και συχνότατα σοσιαλιστικού ) τσιφτετελιού κι έπινε αμέριμνη τα φρέντο της στις παραλιακές λεωφόρους, πετώντας σε καλάθια προ εκσυγχρονιστικών αχρήστων και αχρείαστων τα φραπέ της εθνικής μεταπολιτευτικής παλιγγενεσίας.

Κι ενώ σίγουρα θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς ότι δεν ήταν υποχρεωμένη η κοινωνία να μάχεται εσαεί για την πολιτική και ηθική της ανασυγκρότηση, τουλάχιστον, τώρα, δεν δικαιούται να ρίχνει και τ΄ ανάθεμα σε εκείνους που όχι μόνοι τους και χωρίς την απαιτούμενη κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση , κατήντησαν μια ολόκληρη κοινωνία να μετρά τους οβολούς της φτιασιδωμένης δυτικοπρεπούς, μα πάντα, ψωροκώσταινας.

Μια ακόμη και πρόχειρη μελέτη της ιστορίας όπως γεωγραφικά τουλάχιστον ορίζεται από τα σημερινά όρια της κρατικής ή πιο καλά εθνικής μας οντότητας, θα έσερνε στην επιφάνεια δεκάδες παραδείγματα παρόμοιων οικονομικών και κοινωνικών συγκυριών, από την αρχαιότητα κιόλας, οπου μια πρωτόγνωρη, για της έως τότε πραγματικότητα, οικονομική κρίση, οδήγησε σε κατ αρχάς χαλάρωση και αρκετές φορές διάσπαση της κοινωνικής συνοχής, στην διαπόμπευση και αυτό γελοιοποίηση του τότε πολιτικού συστήματος, σε ηθικολογικές και ιδεο λαγνες συζητήσεις , σε τιμωρία των φυσικών αυτουργών –και μόνο αυτών- της κρίσης και της διαχείρισης της.

Όλα αυτά τα ιστορικά παραδείγματα, χρήσιμα πράγματι για τους οικονομικούς και κοινωνικούς επιστήμονες, σε όλους εμάς που άνευ ειδικής περεταίρω κρίσης ή γνώμης καλούμαστε απλά να αναγνώσουμε τα αίτια της κατάρρευσής μας και την ηρωική μας έξοδο από αυτή με όσο το δυνατόν λιγότερους συμβιβασμούς και απώλειες, μας διδάσκουν ή πιο μετρημένα μας δείχνουν το δρόμο μιας νέας ηθικής πάνω από όλα στάσης, ζητούμενο αλλά και προαπαιτούμενο της κοινωνικής μας ανάταξης και ανασύνθεσης.

Από τα πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού πολέμου, τον λοιμό που έχει θερίσει της Αθήνα, την ανασυγκρότηση του νεώτερου ελληνικού κράτους , μέχρι τον Εμφύλιο πόλεμο και τον αντιδικτατορικό αγώνα, κοινό σημείο αναφοράς της οικονομικής , πολιτικής και ηθικής κρίσης που έχει ξεσπάσει , είναι το μέσο όρο που άρχεται από την συμμετοχή και φθάνει μέχρι την αντίδραση-αντίσταση της κοινωνίας. Μέσα, δηλαδή, στις φλόγες της παρακμής και της κρίσης, την ίδια στιγμή, μια αποτεφρωμένη στην αρχή και μετά πιο μαζική και παθιασμένη κοινωνική μειοψηφία, εξελισσόμενη ποιοτικά μα και ποσοτικά σε δύναμη κρούσης, έσπερνε στο διάβα της τους καρπούς της αντίστασης και τους ανέμους ενός νέου ρεύματος και οράματος, έστω κι αν τελικά και με το πέρασμα των χρόνων η ίδια αυτή κοινωνική τάση αποκτούσε εξουσιαστικά συμπλέγματα, γινόταν κατεστημένο και γερνούσε σε συστημικούς θώκους. (χαρακτηριστικό παράδειγμα η γενιά του Πολυτεχνείου και του αντιδικτατορικού αγώνα, που με το πέρασμα των δεκαετιών και την κατάληψη της εξουσίας απώλεσε τον κινηματικό χαρακτήρα της και το επαναστατικό πνεύμα της και δημιούργησε το σημερινό μετα ¨δημοκρατικό¨ τερατούργημα.)

Η κοινωνική αυτή διαδικασία εξέλιξης μιας αρχικά κοινωνικής μειοψηφίας με ποιοτικά και ποσοτικά στη πορεία χαρακτηριστικά, έχει στην λειτουργία της ως θεμελιώδη αξία και εφαρμογή την συμμετοχή, την αυτοθέσμιση και την αυτό οργάνωσή της. Μακριά δηλαδή από θεσμικές έξωθεν αλλοιώσεις, συστημικές πολιτικές θωπεύσεις , εξουσιομανείς καπηλεύσεις και λοιπούς εξωγενείς παράγοντες και αλλοιώσεις, θεμελιώνοντας με τον δικό της τρόπο και με αυτό - λειτουργικά κριτήρια την κοινωνική της υπόσταση, έχτισε είτε μεθοδικά είτε αυθόρμητα μια νέα τάξη με αυτόφωτη ηθική και κοινωνική παρουσία. Ετσι, ώστε από θεωρητική μειοψηφία της απλής διαμαρτυρίας , να μετεξελιχθεί μόνη της σε αντιστασιακή και δημιουργική μαζική δύναμη, που έσυρε ολόκληρη την κοινωνιά μακρυά από την κρίση, έστω κι αν μετά (κι αυτό αποτελεί μια άλλη συζήτηση σχετικά με το σύνδρομο της εξουσίας), την ξανα οδήγησε εκεί , υπακούοντας , λες, σε ιστορικές νομοτέλειες .

Ολη αυτή η δύσκολη στη παρακολούθηση συζήτηση, σκοπό έχει να διερευνήσει την δυναμική της πρωτοβάθμιας, αρχικά, οργάνωσης της κοινωνικής αντίστασης και πάλης, της συμμετοχής ανθρώπων που για χρόνια αλόγιστα διέρρεαν σε εγωκεντρικές μαζώξεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο και κοινωνικό σκοπό, στο κίνημα που διαμορφώνεται, στην αυτό οργάνωση του και την αυτό θέσμιση της λειτουργίας και της εσωτερικότητας του με όρους κοινωνικής αλλά και πολιτικής ελευθερίας, στην ανάδειξη νέων μορφών κοινωνικού αγώνα και πάλης. Ομοίως, από την ίδια συζήτηση , φαίνεται πως αποκαθηλώνονται οι θεσμικοί μηχανισμοί διοχέτευσης και εκτόνωσης της κρίσης με όρους πολιτικού σκηνικού, αποκρυσταλλώνονται οι θέσεις των κοινοβουλευτικών δυνάμεων της αριστεράς, που ξένα σώματα στην επίκαιρη αυτή κοινωνική εξέλιξη, τείνουν να διασφαλίσουν την ασφάλεια της κοινοβουλευτικής τους ασυλίας , αγνοώντας την ίδια την κοινωνία που διαλογίζεται, οργανώνεται και αντιδρά , αγνοώντας στην καλύτερη των περιπτώσεων όλους εκείνους που θέλουν εκ νέου να την νοθεύσουν. Και για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το σημείο, αξίζει να δούμε πως ενώ τα τελευταία μαζικά συλλαλητήρια , θέλησαν οι οργανωτές τους από τα κομματικά και συνδικαλιστικά επιτελεία τους να αποτελέσουν , φοβούμενοι τα δια εαυτών χειρότερα , τρόπους εκτόνωσης της κοινωνικής έντασης και μόνο τέτοιας, οι διαδηλωτές στη πλειοψηφία τους απορούσαν γιατί δεν παραμένουν στο Σύνταγμα μπροστά στη Βουλή, διεκδικώντας και αγωνιζόμενοι για μέρες , γι αυτό που τους στέρησαν χρόνια.

Είναι περίπου βέβαιο , όπως προκύπτει επιπροσθέτως και απο την μελέτη όλων των ανωτέρω ιστορικών παραδειγμάτων, ότι το μέλλον της οικονομικής κρίσης αγνοείται, όπως και η τύχη της. Ίσως η απάντηση γι αυτήν, βρίσκεται στην ερώτηση προς την ίδια την κοινωνία. Πότε δηλαδή θα αποφασίσει να ξεσηκωθεί κι όχι απλά να διαμαρτυρηθεί, πότε θα αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να είναι η ίδια ενοχική στην απειλή της κατάρρευσης του ληστρικού αυτού πολιτικού συστήματος αλλά πρέπει και να την επισπεύσει, πότε θα πάψει να φοβάται τις κατασταλτικές αντιδράσεις ενός παρακμιακού πλέον συστήματος που το μόνο που του έμεινε είναι οι εκφοβιστικές υστερίες και οι απειλητικές περί κατάρρευσης μεθοδεύσεις. Μα πάνω από όλα , πότε θα αποφασίσει η ίδια για όλα τα παραπάνω.

ΜΙΛΩ ΣΕ ΣΕΝΑ. ΚΑΙ ΣΕ ΜΕΝΑ..

ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΩ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΣΕ ΜΑΖΩΞΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ, ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΘΕΣΗ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ, ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΗΝ ΚΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ¨ΜΕΓΑΛΩΝ¨ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ. ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΨΑ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΓΙ΄ ΑΥΤΗΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΗΛΘΑΝ ΣΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ , πχ, ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ , ΟΥΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ¨ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟΙ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ¨, ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΗΛΘΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ. ΚΙ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, ΟΜΑΔΕΣ, ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΤΟΣΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΜΑΖΙΚΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΑΓΩΝΑ, ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΑΝΑΛΟΓΟΥΝ.

ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΛΑΙΜΗΤΟΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΤΣΙΤΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ Ή ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ Η Ο, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΙ ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, ΙΣΩΣ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ. ΑΛΛΩΣΤΕ , ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΝΟΥΜΕΡΑ ΣΕ ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΟΝΟΜΑ ΚΙ ΕΠΩΝΥΜΟ.

ΜΙΛΩ ΣΕ ΣΕΝΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΦΙΛΕ, ΞΑΔΕΛΦΕ, ΓΕΙΤΟΝΑ, ΣΥΜΦΟΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ, ΑΓΝΩΣΤΕ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΕ ΣΤΟΝ ΣΤΟΙΒΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. ΜΙΛΩ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ, ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ, ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ, ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ, ΣΤΗΝ ΝΤΙΝΑ, ΣΤΟΝ ΑΚΗ, ΣΤΟΝ ΠΕΤΡΟ, ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ. ΜΙΛΩ ΣΕ ΜΕΝΑ.

ΞΕΡΩ ΙΣΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ , ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ Ο, ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΙΣΤΕΨΕΣ ΟΤΙ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ Ή ΕΣΤΩ ΤΟΥΣ ¨ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΔΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ¨. ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΣΕ ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, ΕΝΑ ΚΑΦΕ ΑΝΤΙΚΡΥΖΩΝΤΑΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΟΥ ΑΡΓΩΣΑΡΟΝΙΚΟΥ ΠΟΥ ΚΙ ΑΥΤΟ ΙΣΩΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΠΟΧΕΣ ΑΣΧΗΜΙΑΣ.

ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΕΙΔΙΚΟΙ, ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ. ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΝΕ, ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΑ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΣΟΥ ΤΕΤΟΙΟ ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΙΣΜΑ. Η ΑΔΙΚΙΑ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΘΑ ΚΛΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΠΟΙΟΙ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΣΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΒΑΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ. ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΒΡΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ ΜΕ ΜΙΣΘΟ ΚΑΤΩΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΣΟ ΈΠΑΙΡΝΕΣ ΚΑΙ ΗΔΗ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΦΕΡΝΕΣ ΒΟΛΤΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ ΚΙ ΑΝ Ο ΚΟΝΤΙΝΟΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΣ Ή ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΙΣΟ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΜΕΧΡΙ ΧΘΕΣ Ο ΘΕΙΟΣ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΤΑ 55 ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΠΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΟΙΡΑ.

ΕΣΥ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΑΥΡΙΟ ΕΧΕΙΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΣΟΥ. Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΟΧΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΑΝ ΟΧΙ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΛΛΑ ΩΣ ΝΟΥΜΕΡΟ. ΩΣ ΑΡΙΘΜΟ. ΑΥΡΙΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΩΝ. ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ, ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ, ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΣΟΥ. ΘΑ ΑΦΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΟΝ ΠΙΕΣΤΙΚΟ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΣΟΥ, ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΡΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗ ΓΚΡΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗΘΕΙ Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΣΟΥ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ. ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, ΟΜΩΣ. ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ. ΑΝ ΠΑΛΙ ΝΤΡΑΠΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΚΟΙΝΕΣ ΜΕ ΣΕΝΑ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ, ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΠΩΣ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΙΔΙΟΙ. ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΒΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ. ΚΙ ΑΝ ΠΑΛΙ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΛΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ. ΕΝΑ ΟΡΜΗΤΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΘΑ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΔΕΙΣ, ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ, ΠΑΡΑ ΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΙΣΚΩΝ ΘΑ ΚΑΤΣΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΑΠΛΩΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ. ΞΕΡΕΙΣ ΙΣΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΟΥΝ. Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΟΜΩΣ ,ΝΑ ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ, ΘΑ ΦΤΑΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ.

ΑΝ ΠΑΛΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΜΟΝΟΣ , ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΟ Ή ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΓΙΑΤΙ ΜΠΡΟΣΤΑ- ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ ΘΑ ΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ, ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ, ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ ΣΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ Ή ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΚΙ ΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ.

ΘΑ ΝΑΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΡΟΖ ΤΑΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΩΝ ΑΗΔΙΩΝ. ΘΑ ΝΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΙΘΑΡΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΝΩΣΟΥΝ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ.

ΑΝ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΔΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΝΑ ΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΠΩΣ ΕΣΥ, ΝΑΙ ΕΣΥ ΚΙ ΕΓΩ, ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΕΣΥ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΕΙΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΒΑΡΕΜΑΡΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΗΜΙΟΡΥΡΓΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΥΡΙΟ, ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ, ΑΠΟ ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΞΑΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΚΙ ΕΣΥ ΜΑ ΚΙ ΕΓΩ.

ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΑΥΡΙΟ ΛΟΙΠΟΝ. ΚΑΙ ΦΕΡΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΠΕΛΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΑ ΚΑΠΟΤΕ ΗΠΙΑΜΕ ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΜΑΖΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ –ΘΥΜΑΣΑΙ- ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΟΥ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ. ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ, ΠΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΕΝΑ ΜΕΗΛ, ΙΣΩΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ. ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΒΕΡΩΦ, ΕΚΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΙΣ 10 ΚΑΙ ΜΙΣΗ. ΚΑΙ ΘΑ ΝΑΙ ΕΚΕΙ, ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ , ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΟΛΟ ΤΟ ΒΟΥΒΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΣΙΩΠΗΛΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΑΝΑΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.

ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.