Με αφορμή την 1η Δεκεμβρίου, την παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS, δίνεται μια καλή ευκαιρία να έρθουν στην επιφάνεια μελέτες, συζητήσεις, θεραπείες και τόσα άλλα θέματα με κοινό παρανομαστή την παγκόσμια αυτή μάστιγα.
Η ίδια αυτή ημέρα ευαισθητοποίησης σε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, παράλληλα κι αυτονόητα, μας ρίχνει την προσοχή και σε αρκετές ιστορίες της διπλανής πόρτας. Μακρυά από γενικούς δείκτες , στατιστικές μελέτες και ρηματικές ανακοινώσεις γενικού χαρακτήρα, οι μικρές ιστορίες που σιωπηλά εκτυλίσσονται δίπλα μας, φέρνουν το πρόβλημα της μάστιγας αυτής, του κοινωνικού ρατσισμού και των άλλων προεκτάσεων στις πραγματικές, ανθρώπινες διαστάσεις του. Γιατί μπορεί οι αριθμοί να καταγράφουν πληθυσμιακές τάσεις, πίσω από αυτές όμως κρύβονται άνθρωποι και μικρές ή μεγάλες περιπέτειες.
Μια τέτοια ιστορία της διπλανής πόρτας, αντιπροσωπευτική της όλης κοινωνικής αντιμετώπισης στην ασθένεια αυτή, εκτυλίσσεται στο περιθώριο μιας συζήτησης για το πόσο ανεκτική είναι η κοινωνία και οι θεσμοί της στο μεγάλο αυτό πρόβλημα της εποχής. Χωρίς λοιπόν η παράθεση αυτή να επιδιώκει να παρασύρει το ενδιαφέρον μιας τραγικής ανθρώπινης ιστορίας στην κατεύθυνση της οποιασδήποτε ευνοϊκής μεταχείρισης πέραν του αυτονοήτου, με σεβασμό στο απόρρητο των προσωπικών στοιχείων και ιατρικών δεδομένων, η σιωπηλή αυτή ιστορία, από μόνη της βγάζει μια δυνατή φωνή προς όλες τις κατευθύνσεις. Και εξηγούμαστε:
Ο προσωρινά κρατούμενος Σ.Α νοσηλεύεται σε νοσοκομείο φυλακών πάσχων από την ανίατη αυτή ασθένεια. Κατά την διάρκεια της νοσηλείας του και λόγω των συνθηκών κράτησης, πέραν της ανίατης αυτής ασθένειάς και των γνωστών παρενεργειών της , γνωστές σε ένας ευρύ κοινό γενικών γνώσεων, παρουσίασε πνευμονοπάθεια, διαταραχές ηπατικής λειτουργίας και τοξική ηπατίτιδα καθώς και αντιδραστική κατάθλιψη. Αμέσως μετά την μεταφορά του σε γενικό νοσοκομείο εκτός των φυλακών , υπέβαλλε αίτημα αντικατάστασης της προσωρινής κράτησής του με άλλους περιοριστικούς όρους, αίτημα το οποίο και απορρίφθηκε αρχικώς, γι αυτό και προσέφυγε ενώπιον του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Το Συμβούλιο σε μυστική συνεδρίαση και χωρίς την παρουσία του συνηγόρου υπερασπίσεως που είχε ζητήσει να παρευρεθεί για να εκθέσει όλους τους λόγους που συνηγορούν στην αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης του κρατούμενου , χωρίς καν να ανακοινώσει την ημέρα και την ώρα της συνεδρίασης του, απέρριψε εκ νέου το αίτημά του.
Η ιστορία αυτή, φαίνεται αρχικά μια απλή καθημερινή δικαστική ιστορία. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο κρατούμενος , καθηγητής ξένων γλωσσών και ιδιοκτήτης ξενοδοχειακής μονάδας σε ένα μικρό χωριό ενός νησιού , κατηγορείται για ηθική αυτουργία στη δολοφονία της μητέρας του βάση μιας μοναδικής ομολογίας του συγκατηγορούμενου του πολίτη Μπαγκλαντές κι ενώ ήδη κατά τη διάρκεια της ανάκρισης προέκυψαν νεώτερα στοιχεία που εμπλέκουν εκτός από τον Μπαγκλαντεσιανό και δυο ασύλληπτους Αλβανούς , στους οποίους βρέθηκαν κοσμήματα της άτυχης ηλικιωμένης. Η σύλληψη και κράτηση του φερόμενου ως ηθικού αυτουργού οφείλεται στην ομολογία του φερόμενου ως φυσικού αυτουργού χωρίς να έχουν προκύψει περισσότερα στοιχεία από την ανάκριση εις βάρος του, ενώ τα όποια αρχικά στοιχεία που τα τοπικά ΜΜΕ έσπευσαν εξ αρχής να διαρρεύσουν, με σωρεία αποδείξεων και καταθέσεων αντιμετωπίστηκαν και απαντήθηκαν. .
Ο βασικός λόγος που κρατά τον εν λόγω κατηγορούμενο μακρυά από μια κανονική ζωή και την παροχή μιας επαρκούς ιατροφαρμακευτικής φροντίδας, είναι η εγκληματική του ταυτοποίηση από μια δημοσιογραφική σκληρή διαπόμπευση, από την τοπική προκατάληψη λόγω της σεξουαλικής του επιλογής και της πάθησής του, που την 1η Δεκέμβρη καλούμαστε να θυμηθούμε και η οποία φαίνεται πως δεν δείχνει καμία ανοχή στην ιδιαιτερότητα. Σημασία επίσης έχει και μια δικαστική διαμάχη του κρατούμενου με το οικογενειακό περιβάλλον του διευθυντή ασφαλείας του νησιού , ο οποίος και ήταν υπεύθυνος της αστυνομικής έρευνας.
Εκτός όμως από τις ¨περίεργες¨ αυτές συμπτώσεις και την ουσία της υπόθεσης που αναμένει την τελική κρίση της από το αρμόδιο δικαστήριο όταν έλθει η στιγμή, εκείνο που έχει προς το παρόν σημασία είναι το γεγονός ότι παραμένει κρατούμενος παρά την κατάσταση της υγείας του κι ενώ ήδη έχει παρουσιάσει μια τέτοια επιδείνωση, που σε μια ώριμη κοινωνική πραγματικότητα οποιουδήποτε σύγχρονου και ¨ανοικτού¨ κράτους πραγματικού δικαίου, η οροθετικότητα και οι συνέπειές της δεν θα ήταν ποινικό αδίκημα με έντονη κοινωνική απαξία, αλλά λόγος μιας δίκαιης και ασφαλούς μεταχείρισης, μακριά από επίκαιρα λόγω ημέρας ¨τσιτάτα¨ περί θωράκισης της κοινωνίας από μάστιγες της εποχής. Και είναι τόσες πολλές αυτές.
