ΤΗΣ ΥΣΤΕΡΙΑΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΙΑ ΜΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΚΑΤΑ
ΚΙ Ο ΑΕΡΑΣ ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ ΓΕΜΑΤΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ.

ΜΑ ΕΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΑΠΟΜΕΝΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΕ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΝΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΟ ΜΑΤΙ
ΤΡΑΓΟΥΔΑΩ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ –ΔΕΝ Μ΄ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ.

ΝΤΙΠ ΜΠΕΕΕΕΕ ΙΤ!

ΤΟΥ ΜΠΕΕΕΕΕΕ ΚΙ!!!!!!!!!!!!!

Μονάχα τα παιδιά ξέρουνε τι ζητάνε. Χάνουν τον καιρό τους με μια πάνινη κούκλα, κι αν τους την πάρεις, κλαίνε.
Ο Μικρός Πρίγκιπας

Αντίθετοι σε πολλά. Διαφορετική η πολιτική και ιδεολογική προσέγγιση, η αντίληψη για τη κοινωνία σε διαφορετικούς δρόμους. Κι όμως, δεν μπορώ παρά να μην αναγνωρίσω την αξία του πολιτικού Μιχάλη Παπαγιαννάκη και την προσφορά του. Με ευαισθησίες κοινωνικές, ανθρώπινες και οικολογικές, έδωσε επάξια τη μάχη του για τις θέσεις και τα οράματά του. Ιδιαίτερα, σήμερα, λίγες ημέρες πριν τις Ευρωεκλογές, δεν γίνεται να μην ανατρέξει κάποιος στις ουσιαστικές και ευρωπαικά αποδεκτές παρεμβάσεις του. Η σύγκριση με τους τωρινούς υποψήφιους, αναπόφευκτα άνιση γι αυτούς. Το κενό που αφήνει στη κοινωνία, τη πολιτική, την αριστερά και το κοινοβούλιο , ειλικρινά δυσαναπλήρωτο. Η λύπη που μου προκάλεσε η είδηση του θανάτου του, πιο έντομη με τη σκέψη όσων θα κληθούν να τον αντικαταστήσουν. Κι αν η θέση του αναπληρωθεί απο αποφάσεις κομματικών γραφείων, η ιστορία γνωρίζει (και η κοινωνία , ελπίζω) πως τέτοια κενά δεν αναπληρώνονται.

Σταύρος Αντύπας

Τα χρώματα είναι δώδεκα
Τόσες και οι νότες
Τόσες και οι αισθήσεις
Τα ποτάμια, γιατί τα μέτρησα περισσότερα;

ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ-ΜΑΣΤΙΓΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ

ΟΙ ΠΑΡΕΕΣ ΠΟΥ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΤΟΥΣ)

Παρέες που έγραψαν τη δική τους ιστορία και μαζί την ιστορία αυτού του τόπου. Άνθρωποι, φωτισμένοι όλοι στα πολιτικά και κοινωνικά νιάτα τους που έκαναν τη δίψα τους για ζωή, δίψα για δημιουργία και πρόοδο. Η ιστορία τους αντάμειψε. Στη μεταπολίτευση και κυρίως στα ώριμα ο χρόνια της, ο καθένας από αυτούς πρωταγωνιστής στα πολιτικά , κοινωνικά και δημοσιογραφικά μετερίζια. Κάτω τους μια νέα γενιά, να παίρνει το παράδειγμά τους , να τους διαβάζει, να τους μελετά , να τους ψηφίζει και να το κάνει το δικό της όραμα για δράση και συμμετοχή.

Λίγα χρόνια μετά, οι ίδιες αυτές παρέες, εργολάβοι των ονείρων μιας ολόκληρης κοινωνίας. Σκηνοθέτες του πολιτικού και κοινωνικού σκηνικού, μοίρασαν τους ρόλους και τις θέσεις σε δικούς τους χειροκροτητές. Γαντζωμένοι στις εξουσίες που δημιούργησαν , πνίγουν κάθε άλλο νεανικό και φρέσκο σκίρτημα κάτω από το ιδιαίτερο βάρος τους. Οι ίδιοι καθόρισαν και τις απολαβές τους για την παλιά επαναστατική ενίοτε προσφορά τους. Τώρα σε σπίτια πολυτελών και περιττών ανέσεων, υπο την επήρεια της ώριμης πια αλαζονείας τους, χαίρονται τη χλιδή που κάποτε πολέμησαν, ίσως γιατί ανήκε στους ¨άλλους¨. Σήμερα, έχοντας στα χέρια τους τη γλύκα μιας πολυτελούς ζωής πνίγουν και τη τελευταία τους πλήξη ή τύψη σε ακριβών ετικετών μπουκάλια ημίγλυκου κρασιού, χειροκροτώντας ο ένας τον άλλον. Ανάμεσά τους, εργολάβοι πραγματικοί και λοιποί επιχειρηματίες, ομοτράπεζοι όχι μόνο στη δημόσια διαφθορά (γι αυτήν πάντα υπάρχει μια παραγραφή), αλλά σε ροτόντες με ακριβά εδέσματα. Μια νέα δηλαδή μεγάλη παρέα που την ενώνει όχι πια μόνο το επαναστατικό παρελθόν και οι όποιες παραγεγραμμένες πια εχθρότητες, μα ένα χαρούμενο φαγοπότι με πονηρά σεξιστικά ανέκδοτα. Κουβέντα για τη κοινωνία που κάτω από το βάρος των παχουλών κοιλιών τους αναστενάζει, περιμένοντας μάταια την νεκρανάσταση όσων τριάντα χρόνια μετά είχαν πιστέψει με πάθος. Κι όταν το φαγοπότι έρχεται στο τέλος του, ένα σκάφος αναψυχής για ¨κουρασμένα¨ σαββατοκύριακα, να παίρνει τη πλήξη και να τη ταξιδεύει σε ταξίδια αναψυχής. Όλο αυτό το κοσμοπολίτικο πλέον ψηφιδωτό με τα πολλά στράς, είναι η μεγαλύτερη μάστιγα της εποχής. Κρατούν, βλέπεις, υπό καθεστώς εργολαβικής ομηρίας, τη μοίρα μιας ολόκληρης κοινωνίας, για την οποία πάντως πίνουν στην υγειά της. Κι όταν το κέφι έχει μετριάσει , από τα δεσπόζοντα βήματα της καταξίωσής τους πετούν και μια κοινωνική κορώνα , έτσι για να δώσουν το παρόν τους στο συνειδησιακό παιχνίδι τους.

Ίσως όλα αυτά να αποτελούν λαϊκίστικες κραυγές από αυτές που εκφωνούνται σε φτηνά, όπως λένε, πανηγύρια ¨εξωκοινοβουλευτικών¨ μαζώξεων. Σε αυτές τουλάχιστον, τα λόγια που ακούγονται δεν ζητούν ανταλλάγματα. Ισως γιατί βλέποντας τη ξεπεσμένη γενιά των 60 (αργυρίων), δεν θέλουν, η δική τους μεταπολίτευση να τους βρεί να σβήνουν την ιστορία που οι ίδιοι έγραψαν.


Σταύρος Ανύπας

Πάρτε με όπως είμαι με τις αδυναμίες μου, με τις βλακείες μου, κι όλα τα άλλα.
Κι αν δεν μπορείτε, αφήστε με ήσυχο.
ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ

ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΣΑΚΗ , ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ!!!!

Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΠΙΝΙΔΩΤΗ

ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΔΙΟΡΙΑ Ν ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ. ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΛΩΝΕΣΑΙ ΣΕ ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΝΟΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ. Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΨΗΦΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΤΟ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΤΟ ΣΑΡΚΟΖΙ ΚΑΙ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΤΟ ΜΑΡΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΛΠΙΔΩΝ.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΤΡΟΜΑΖΕΙ. Η ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ. Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ. Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ.

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΠΟΥ ΧΤΥΠΑ ΤΗ ΠΟΡΤΑ ΜΑΣ. ΤΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΣΠΙΤΙΑ ΠΟΥ ΕΡΗΜΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΝΑ ΣΤΕΓΑΣΟΥΝ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ. ΧΡΕΩΣΕΙΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΗΜΕΡΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ. Η ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ. ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ. ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΗΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Ο ΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΑΡΥΣ. ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ 18% ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΔΟΞΑ & ΖΗΤΩ.

ΤΟ ΚΥΜΑ ΝΑ ΣΚΑΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ. Η ΜΑΥΡΗ ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΖΕΣΤΟ ΗΛΙΟ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ. Η ΘΕΑ ΝΑ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΥ ΜΥΑΛΟΥ. ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ , ΝΑ ΨΙΘΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΑΦΤΙΑ ΣΟΥ ΧΑΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΟΥ. ΚΙ ΕΣΥ ΕΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΗ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΣΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΑΗΔΑΣΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΔΙΝΑ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ. ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ , ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΛΑΧΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΥΒΟΙΑΣ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗ ΖΩΗ.

Σαν ήμουνα παιδί κοίταζα τα άστρα
Κι έκλαιγα που δεν μπορούσα να φτάσω τον ουρανό.
Ύστερα αγάπησα τη δόξα.
Νύχτες έμενα ξάγρυπνος δαγκώνοντας τα χέρια μου καθώς σκεφτόμουνα ότι θα μενα για πάντα ασήμαντος και ταπεινός.
Τελικά τα κατάφερα.

Και πολλοί με μάθανε,

και πλάι στα αστέρια ετοιμάζομαι να κοιμηθώ.

(Εικονα: ζωγραφικη της Αφροδιτης Παπαδουλή

με τίτλο Πρωινά Ονειρα )

¨εδω , που λες, στο Ψυχικο, θα φτιάξω το σπίτι

της κόρης μου. Τα λεφτά δανεικά, απο το Θειο, το κόμμα του Θείου και τα πλοία του άλλου Θείου¨

Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ¨ΠΑΥΛΙΔΗΣ¨


ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ Η ΠΑΥΛΙΔΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. Ο ΠΑΥΛΙΔΗΣ. ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΛΑ. ΤΟ ΘΥΛΗΚΟ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΓΛΥΚΗΤΗΤΑΣ ΕΓΙΝΕ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ. Η ΠΡΩΤΗ ΛΙΩΝΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΓΛΥΚΑ. Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΗΘΗ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. ΜΙΑ ΠΙΚΡΑ ΠΟΥ ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΞΕΠΛΥΘΗΚΕ ΣΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ , ΔΕΝ ΞΕΠΛΕΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΛΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ. Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟ ΙΔΙΟ. ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΩ ΤΡΕΧΩ ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ. ΜΙΑ ΠΑΥΛΙΔΗ;;; ΟΧΙ, ΟΧΙ!!!! ΜΙΑ ΛΑΚΤΑ ΕΣΤΩ. ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΛΑΚΤΑΣ ΝΑ ΖΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΙ (300) ΝΑ ΤΟΥ ΤΗ ΠΑΡΕΧΟΥΝ. ΕΓΩ Ο ΕΝΑΣ, ΠΟΤΕ!!!!