εκει που σκαει το κύμα , εκει που τα ονειρα ταξιδεύουν, εκει το Βουβό μας Κίνημα θα ξεκουράσει τη σιωπή του για να τη κάνει δύναμη. Καλή αντάμωση!!!!

Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΧΑΡΟΥΛΑ. ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ. ΣΑ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΟ ΚΡΑΣΙ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΣΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΗ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΝΤΑΓΗ. ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΜΑΓΕΨΕ ΧΘΕΣ ΤΟ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟ. Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ, ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ, ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ. ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ, ΣΙΓΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΟΣΜΟΥ, ΜΠΟΛΙΑΣΕ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΑ ΑΡΩΜΑΤΑ ΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ. ΑΠΟ ΤΗ ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗ ΠΡΙΓΚΗΙΕΣΣΑ , ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΚΑ, ΣΤΟ ΣΙΓΑ ΜΗ ΚΛΑΨΩ, Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΜΑΓΕΥΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΣΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ.
ΚΑΙ ΚΕΙ, ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ, ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ, ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΧΑΡΟΥΛΑ ΠΟΥ ΣΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΧΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ 30ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ. . (ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ Σ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΟΥ ΒΟΥΒΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ)

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΙΣΩΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ:

ΣΥ.ΡΙΖ. Α (ΜΕΙΟΝ) ΣΥΝ = ΡΙΖ.Α
ΣΥ.ΡΙΖ. Α (ΜΕΙΟΝ) ΡΙΖ.Α = ΣΥΝ


Η τελευταία εκλογική αναμέτρηση για τις Ευρωεκλογές και ο αντίκτυπος που φαινομενικά έξαφνα προκλήθηκε στο χώρο της αριστεράς, απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι η δυσκολία να διαχειριστεί η ίδια η αριστερά τα πάθη της προκαλώντας νέα ιστορικά λάθη, αποτελεί πρόκριμα για ολόκληρη τη κοινωνία και την απήχηση που μπορεί να έχει στα τμήματα του πληθυσμού που υπο άλλες συνθήκες πολιτικής ωριμότητας θα αποτελούσε το μεγάλο ζωτικό χώρο της.

Και πάλι όμως δεν έπεισε. Κι αν στις 7 του μήνα Ιούνη, για ακόμη μια φορά, το εξουσιαστικό σύμπλεγμα του δικομματισμού και της κοινοβουλευτικής αχρωμίας, καθιερώθηκε ως ¨λυτρωτικό¨ πολιτικό σύστημα και μάλιστα με ισχυρή λαϊκή εντολή, με τις όποιες αισιόδοξες κατά τη γνώμη μου νότες εκλογικής αποχής, αυτή τη φορά φοβάμαι πως η επιστροφή στους άκαρπους παραγοντισμούς, στην εσωστρέφεια και το κατακερματισμό, σημεία ενός παλαιολιθικού αριστερού τρόπου σκέψης, θα είναι δεδομένη καθιστώντας την αριστερά μέρος της πολιτικής κρίσης ενός συστήματος με τραγικά αδιέξοδα και στρεβλώσεις, όταν μάλιστα η ίδια θα έπρεπε να αποτελεί δύναμη εξόδου από τη κρίση και οραματισμού της κοινωνίας και όχι εύκολο αποκούμπι πολιτικών και εκλογικών αδιεξόδων.

Δυστυχώς για την αριστερά, μα ακόμη πιο τραγικά για ολόκληρη τη κοινωνία, η ίδια ιστορία των παθών και των λαθών της αριστεράς και η δραματική τους συνέχεια , διασώζει και νομιμοποιεί σκληρές πολιτικές και αντιλαϊκές νοοτροπίες, συντηρεί την ίδια ατμόσφαιρα, το ίδιο πολιτικό σκηνικό , την ίδια καθεστωτική συμπεριφορά, το ίδιο δικομματικό και πολωτικό φαινόμενο, ενώ φαίνεται και να ηττάται πανηγυρικά από ακροδεξιά φαινόμενα με φιλολαικίστικες αποχρώσεις. Υπεροπτικοί, αλαζονικοί και αδιάλλακτοι, αδιάφοροι για τις κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών πράξεων τους, άτολμοι, φοβισμένοι και ανερμάτιστοι , οι φορείς και οι παρατάξεις της αριστεράς , όχι μόνο δεν είναι συσπειρωμένοι και συμπαγείς διαμορφώνοντας έντονο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο , αλλά αντίθετα διαρρέουν αλόγιστα ενισχύοντας τα δημοκρατικά ελλείμματα, τις παθογένειες του συστήματος και τις αντιδραστικές πολιτικές και κυρίως μια σαφή ακροδεξιά στροφή των χαμηλων στρωμάτων της κοινωνίας που υπο συνθήκες μιας ηγετικής αριστερής παρουσίας θα αποτελούσε τη μεγάλη κοινωνική δεξαμενή της.

Μέχρι και τώρα, μιλώντας έστω για τη τελευταία δεκαετία, το άλλοθι της νωθρής αυτής αριστερής ρυμοτομίας, το αναζητούσαμε σε αριστερο – κεντρο – δεξιές συνεργασίες , σε ιδεολογήματα του μεσαίου χώρου, στον επικοινωνιακό αχταρμά που λειτουργεί αυτόκλητα ως διαμεσολαβητής εξουσιών και κοινωνίας, στον εγωκεντρικό παραγοντισμό του ΚΚΕ, στην τότε μετα-παπανδρεική κεντροαριστερά, στην αβάσταχτη ελαφρότητα των ριζοσπαστικών θέσεων του ΣΥΝ, προτού συνενωθεί με τη λοιπή ριζοσπαστική αριστερά ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι της. Τώρα;…! Τώρα, ο δημοσκοπικά μέχρι πρότινος βασιλιάς-όσο κι αν δεν του αρέσει ο τίτλος- Αλέξης Τσίπρας, είναι πλέον γυμνός και το κακό δεν είναι ότι είναι τόσο γυμνός ώστε να προκαλεί ακόμη και ¨ανεκδοντολογικούς¨ συνειρμούς αλλά ότι θα πλανηθεί στο πολιτικό ορίζοντα μια άποψη περί ασκεπούς αριστεράς των κινημάτων, της οικολογίας και της κοινωνίας.

Ο λόγος δεν έχει να κάνει τόσο με τη διαρχία στο ΣΥΡΙΖΑ , μοντέλο σίγουρα υπο δοκιμή στα ελληνικά πολιτικά πράγματα και πάντως πολύ πρόωρα για τη τελική κρίση του, αλλά για την ανανέωση στα πολιτικά στελέχη που επιχειρήθηκε. Δεν υπονοείται φυσικά η αναπλήρωση του κενού στα κοινοβουλευτικά έδρανα του Μιχάλη Παπαγιαννάκη όσες αντιρρήσεις κι αν μπορεί κάποιος να διατυπώσει, αφού γι αυτήν αποφάσισαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές οι ψηφοφόροι του, αλλά για μια συνεχή παρουσία νέων ανθρώπων στις δημόσιες παρουσίες του ΣΥΡΙΖΑ, ανθρώπων χωρίς το ανάλογο βάρος στα μάτια ευρύτερων κοινωνικών ομάδων για να σηκώσουν το βάρος μιας αναλογικής μεγαλύτερης κοινωνικής εκπροσώπησης. Πολλοί από αυτούς, συντασσόμενοι δίκαια με το μεγάλο κοινωνικό μέτωπο του νεολαιίστικου κινήματος του Δεκέμβρη, απουσίασαν παντελώς και κυρίως εμφανώς από τα άλλα κοινωνικά μέτωπα που προυπήρχαν και ενισχύθηκαν με την οικονομική κρίση. Ποια η πολιτική παρουσία τους όλο αυτό το διάστημα που το καζάνι έβραζε; Ποιο το κοινωνικό και επαγγελματικό τους βιογραφικό; Πως προέκυψε η αναρρίχηση τους στη δημόσια εκπροσώπηση ενός χώρου με τόσο ιστορική παρουσία; Με ποια διαδικασία δημοκρατικής νομιμοποίησης; Γιατί φαίνεται να παραγκωνίστηκαν τα δημοφιλή στελέχη; Που είναι η υποσχόμενη από το νέο πρόεδρο συμμετοχή αναγνωρισμένων και άξιων εκπροσώπων κοινωνικών ομάδων και επαγγελματικών τάξεων, στην ανανέωση του ΣΥΡΙΖΑ ;


Σίγουρα δεν είναι η ώρα για κρίσεις , επιμερισμό ευθυνών, ενδοαριστερές συγκρούσεις και μακρόσυρτες συσκέψεις. Η αναγκαιότητα της συσπείρωσης της αριστεράς δεν γεννήθηκε σε τραπέζι συσκέψεως ή αίθουσα παραταξιακών επιτελείων, δεν συζητήθηκε σε επιστημονικό κοινωνιολογικό συνέδριο Μαρξιστών επιστημόνων , δεν αποτέλεσε απότοκο κομματικών γνωματεύσεων, για να εξαντληθεί εύκολα σε πρόχειρες αναλύσεις μιας κατάστασης που έρχεται από πολύ μακρυά και οφείλει να πάει ακόμη πιο μακρυά. Αντίθετα, δημιουργήθηκε στους δρόμους και τις πορείες, στα κινήματα και τους φορείς και όσο και αν κάποιοι αδιαφόρησαν για τη πολιτική των δρόμων και τη δέσμευση των κινημάτων, η πορεία δεν μπορεί να τερματιστεί εδώ και τόσο άδοξα. Η 7η Ιουνίου αποτελεί μια χρήσιμη κι ελπιδοφόρα στη προοπτική της αφετηρία για μια διαφορετική πορεία που δεν σταματά στις κακοδαιμονίες της Αριστεράς και στην αυταρχική της, έναντι στη κοινωνία, εσωστρέφεια. Κι αυτό, ο νεαρός Πρόεδρος οφείλει να το αντιμετωπίσει. Γιατί έχει το ιστορικό χρέος , μαζί με την ανανέωση ηγεσίας που με τη παρουσία του πέτυχε, να συνεχίσει όχι μια άκριτη ανανέωση με μόνο ηλικιακό παρανομαστή των στελεχών που ηγούνται στη δημόσια εικόνα και εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε μια ποιοτική ανανέωση με μεγαλύτερη αναλογικά κοινωνική απήχηση. Και αυτή μπορεί να τη συναντήσει σε χώρους που αποτελούν το ζωτικό χώρο της αριστεράς. Στην ίδια τη κοινωνία. Όχι αποκλειστικά σε κομματικές οργανώσεις του αριστερού ρεύματος , αλλά σε ολόκληρη τη ριζοσπαστική τάση της κοινωνίας. Και ο ριζοσπαστισμός αυτός δεν αναζητείται με παραταξιακά διαβατήρια και δηλώσεις κομματικής προσήλωσης μόνο στο αριστερό ρεύμα , μα στους χώρους και τα μέτωπα που η ίδια η κοινωνία έχει δημιουργήσει. Άλλωστε περί συνασπισμού δυνάμεων της κοινωνίας πρόκειται, όχι για φοιτητική οργάνωση τριανάχρονων επαγγελματιών της ριζοσπαστικής θεωρίας και μόνο αυτής.

Αν τώρα στην αρχή του εγχειρήματος ξεκίνησαν πολλοί, στη πορεία μπορεί να βρέθηκαν ακόμη περισσότεροι κι αν κάποιοι λίγο μετά λιγοψύχησαν ή κάποιοι άλλοι μέτρησαν τα κουκιά και τους βγήκαν λιγότερα ή αναζήτησαν θέσεις ισχύος και κομματικές περγαμηνές, τίποτα δεν άλλαξε στη κοινωνία που στενάζει, που ονειρεύεται και που αντιστέκεται. Η δυναμική αυτή υπάρχει και δεν κάνει πίσω. Θα συνεχίσει στους δρόμους και τα κινήματα, θα παλεύει και θα αγωνιά στα εργοστάσια και στα καφενεία , στα πανεπιστήμια και στις ουρές της ανεργίας αναζητώντας έναν διαφορετικό ενωτικό ριζοσπαστικό πόλο. Τώρα λοιπόν που θα γυρίσει το κεφάλι για να δει ξανά τα κέντρα εξουσιών που θα διαχειρισθούν την αυριανή πραγματικότητα, θα πρέπει να βρει όλους εκείνους ή έστω τους πιο συνεπείς από εκείνους που συνάντησε στους δρόμους και αργότερα στις κάλπες. Και αυτοί δεν είναι μόνο οι μαθητές ή οι φοιτητές που δίκαια εξεγείρονται, είναι όλοι εκείνοι που πρέπει να νιώθουν ασφαλείς πολιτικά για να εξεγερθούν. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη πολιτική σκέπη τους.

Ολοι λοιπόν, , πρόσωπα, φορείς, παρατάξεις, τάσεις, ρεύματα, κινήματα, ας ξαναδώσουν τα χέρια και τη καρδιά τους στο εγχείρημα που αφορά όχι μόνο αυτούς αλλά μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Δεν δικαιούνται από το ιστορικό χρέος τους και μόνο να κρυφτούν πίσω από την εσωστρέφεια των άλλων, να νίψουν τα καθαρά δικά τους χέρια βυθίζοντας τις ελπίδες μας στα βρώμικα νερά της οπισθοδρόμησης. Ας τολμήσουν και εμείς θα τους ακολουθήσουμε. Με τη μικρή εμπειρία της τελευταίας αναμέτρησης αλλά με το μεγάλο πάθος και αυθορμητισμό της αγνής ιδεολογικής τους καταγωγής, με τον ανόθευτο δυναμισμό τους και τις ειλικρινείς πολιτικές προθέσεις τους, ας δράσουν στη κατεύθυνση του κοινού αριστερού μετώπου με τον ελάχιστο μέσο όρο συναίνεσης. Η ευρωεκλογές είναι μια μάχη που μπορεί να χάθηκε αλλά είναι ευτυχώς στη αρχή , γι αυτό είναι και χρήσιμη για τη πορεία. Και τουλάχιστον υπο τις συνθήκες αυτές βγήκε αλώβητη η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου κινήματος. Αρκεί να καταφέρουν να κερδίσουν το στοίχημα της μέθεξης νέων ανθρώπων στην ιστορική πορεία του ¨αριστερού μετώπου ή πόλου ¨, να αφυπνίσουν ανυποψίαστους πολίτες, διαμορφώνοντας έτσι ένα ορμητικό κοινωνικό ζωντανό ποτάμι που θα παρασύρει τις υπόλοιπες συνισταμένες της αριστεράς και των κινημάτων στην εμπνευσμένη πορεία μιας μετωπικής συνισταμένης , ενός διαφορετικού κοινωνικού αγωνιστικού πόλου.

Στη κατεύθυνση αυτή, πολιτικές νεολαίες, φορείς και ομάδες νέων κομμουνιστών, αριστερών , οικολόγων , αντιεξουσιαστές και μη ενταγμένοι, αλλά και οι συμμετέχοντες στη προσπάθεια που ήδη έχει ξεκινήσει για τον αριστερό πόλο, μπορούν εκ νέου να δώσουν μια δυναμική παρουσία στην πρόκληση της ενωτικής παρουσίας, να ξεκινήσουν τις διεργασίες για τη νέα συνεύρεση τους και να συνεχίσουν να συνδράμουν με όλες τις δυνάμεις τους τη πρωτοβουλία για τον κοινό αριστερό μέτωπο. Ένας ¨ άλλος πόλος είναι εφικτός¨. Δεν είναι αργά. Ας αναλάβουν όλοι τώρα την ευθύνη και τη πρωτοβουλία και αύριο κιόλας όσοι δεν λιγοψύχησαν –κι είναι ακόμη πολλοί- ας ξαναβρεθούν στο γνωστό χώρο για το γνωστό χρέος τους στην νεά πια σκακιέρα. Μια σκακιέρα που χρειάζεται ακόμη τους απλούς στρατιώτες της. Η παρουσία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη κοινωνία , επιβάλλεται από την ίδια τη κοινωνία, τα κινήματα, την ίδια την ιστορία και αν δεν πετύχει θα επιστρέψουμε και είναι κρίμα , στη μηδενική μαθηματική εξίσωση : ΣΥ.ΡΙΖ. Α (ΜΕΙΟΝ ) ΣΥΝ = ΡΙΖ.Α ή αν προτιμάτε ΣΥ.ΡΙΖ. Α (ΜΕΙΟΝ) ΡΙΖ.Α = ΣΥΝ

ΤΑ ΙΔΡΩΜΕΝΑ ΕΥΡΩ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ

Καθημερινά, όλο αυτό το διάστημα της αγωνίας τόσων και τόσων αλλοδαπών για τη νομιμοποίηση των ελπίδων τους για ζωή και προκοπή γίναμε με τη σειρά μας ολοένα και πιο ψυχροί θεατές αποκρουστικών φαινομένων εκμετάλλευσης αλλοδαπών καραβανιών που εισήλθαν στο Δυτικό κόσμο μέσω της ελληνικής εκδοχής του, συναντώντας πρώτα από όλα την ακριβοπληρωμένη Δυτική αλαζονεία της ευδαιμονίας και της εξουσίας. Αρκετοί συμπονέσαμε , συμπαρασταθήκαμε από το καναπέ μας κι αν μάλιστα φτάσαμε να σηκωθούμε κιόλας από αυτόν το πολύ-πολύ να σπεύσαμε να χαρίσουμε στα καραβάνια τις δυστυχίας αυτά που αποτελούν το μεστό περιεχόμενο της φιλοξενίας μας: Τα παλιά μας παπούτσια! Έστω κι έτσι όμως μας δόθηκε για λίγο η δυνατότητα να ξαναφέρουμε στη μνήμη μας ως άλλοτε ταλαίπωρο γένος τα παλιά γερμανικά ή αμερικάνικα παπούτσια που δοκιμάσαμε για δεκαετίες όχι μόνο στα πρησμένα μας πόδια αλλά και στα αδύναμα τότε οπίσθια μας.


Πολλοί από εμάς τα χρόνια εκείνα όπου υπήρχαν και ελληνικά καραβάνια αθλιότητας, με τα χρήματα που οι δικοί μας έβγαλαν ξεπλένοντας τα περιττά λίπη του τότε Δυτικού κόσμου, καταφέραμε να ανελιχθούμε και να κατακτήσουμε σταδιακά μια καλύτερη θέση στους δείκτες των παγκόσμιων καταλόγων των βιοτικών επιπέδων. Σήμερα, επιφανείς πια επαγγελματίες και επιστήμονες καλούμαστε καθημερινά να διατηρήσουμε και να επαυξήσουμε τα κοινωνικά και βιοτικά μας κεκτημένα πατώντας δυστυχώς σε κυριολεκτικά ξένες πλάτες που ξέρουμε πολύ καλά πόσο πολύ υποφέρουν. Κι όμως, το κάνουμε στη καλύτερη των περιπτώσεων με κάποιες λίγες τύψεις που γρήγορα προσπερνάμε καταγγέλλοντας σε βραδινές κοινωνικές εκδηλώσεις ρατσιστές και ξενόφοβους.

Όλοι αυτοί οι ταλαιπωρημένοι από τη πατρίδα τους κιόλας άνθρωποι , αντιμετωπίζοντας στη συνέχεια τους εμπόρους της ελπίδας ή πιο σωστά της μεταφοράς στην ελπίδα πέρασαν από ένα διαφορετικό , ιδιόμορφο, εξ ίσου σκληρό εμπόριο μέσα στην Ελλάδα που φορείς του δεν είναι πια άθλια υποκείμενα του υποκόσμου αλλά αναγνωρισμένοι επαγγελματίες με πτυχία και άλλα κοινωνικά ένσημα που εξαντλούν τα όνειρά τους για ένα πλούσιο εξοχικό ή γιοτ στα εξαντλημένα όνειρα για νομιμοποίηση σ΄ έναν καλύτερο κόσμο. Κι όσο περισσότερα γινόντουσαν αυτά τα όνειρα καθημερινά τόσο το επαγγελματικό αυτό κύκλωμα εδραιώθηκε σαν ένα ακόμη απεχθές καθεστώς στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Επειδή λοιπόν η εκσυγχρονισμένη ελληνική ταυτότητα και συνείδηση απαιτεί λογιστικές μεθόδους και τακτικές, λογιστική και καθαρά οικονομική ήταν από την αρχή και είναι δηλαδή η σύνδεση αλλοδαποί- μεσάζοντες-νομιμοποίηση. Οι πραγματικά χιλιάδες που συνωστίζονταν καθημερινά στα γραφεία νομιμοποίησης της ελπίδας για να την εξασφαλίσουν μήνες μετά χάνοντας μεροκάματα , λίτρα ιδρώτα και αξιοπρέπειας , μαθαίνοντας τα σύγχρονα ελληνικά σε άπταιστα.. .γαλλικά από τα όργανα της τάξης , αναγκάστηκαν να καταλήξουν στα γραφεία εκμετάλλευσης ελπίδας που δεν είναι καν γραφεία αλλά πρόχειρα και φτηνά ¨παραπήγματα¨ έξω ή κοντά στις καθ΄ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες που αποτελούνταν από το πόδι ενός δικηγόρου ή δικαστικού επιμελητή αγνώστων λοιπών στοιχείων ή κάποιων εξ ίσου αγνώστων επαγγελματιών του είδους που άγνωστο πως , είχαν νομιμοποιηθεί μέσα από άγνωστα κυκλώματα , ένα στυλό , ένα έντυπο αίτησης και ένα κεφάλι- αφού κυριολεκτικά σε κεφάλια τους μετρούσαν με αρκετά , μα αρκετά ιδρωμένα ευρώ. Κι όταν μετά από λίγες ημέρες το ιδιόμορφο αυτό εξπρές του μεσονυκτίου έφτανε στο τελικό προορισμό του, η στιγμιαία ανακούφιση στα μάτια του αλλοδαπού με ημερομηνία λήξης ενός χρόνου συναντούσε πια τη κρατική επίδειξη δύναμης και αυθαιρεσίας που θα ταλαιπωρούσε δεκάδες φορές τους ήδη ταλαιπωρημένους σε όλη τους τη ζωή και τώρα επιτέλους ¨νόμιμους¨ ανθρώπους σε ελέγχους ρουτίνας (!), σε προσαγωγές και κρατήσεις άνευ λόγου , αιτίας και νόμιμου ερείσματος, με συνήθη κατάληξη την διαδικασία απέλασης . Μια διαδικασία που και αυτή με τη σειρά της υπακούει σε δικούς της δικονομικούς κανόνες έξω από Κώδικες και δεοντολογίες, μακριά από διακηρύξεις και συνθήκες και πολύ κοντά σε τριτοκοσμικές συνοπτικές διαδικασίες, για την ¨εξομάλυνση¨ των οποίων απαιτείται οπωσδήποτε δικηγορική αμοιβή τριπλάσια της παράστασης ακόμη και στον Αρειο Πάγο(!!).

Τα βάσανα όμως δεν σταμάτησαν εδώ. Η νεοελληνική νοοτροπία για τη κρατική εξουσία και τη δημόσια λειτουργία και για να συνεννοηθούμε καλύτερα η αλαζονεία, η έλλειψη προγραμματισμού, η προχειρότητα και η ασυνεννοησία - για να μη μιλήσουμε για ρατσιστικές συμπεριφορές και μπλεχτούμε σε άλλα μονοπάτια- κατέστησαν τη καθημερινότητα της ντροπής δημοκρατικό, κοινωνικό και συνειδησιακό καρκίνωμα και της απέδωσαν ένα τελείως αποκρουστικό χαρακτήρα και πρόσωπο. Σε σημείο μάλιστα υπουργοί και υφυπουργοί να αποστέλλουν εγκυκλίους κατά βούληση και να τις ανακαλούν εν μία νυκτί. Να τάσσουν προθεσμίες, να τις καταργούν, να τις επαναφέρουν σιωπηλά δοκιμάζοντας τις ανοχές της δημοκρατίας και της κοινωνίας στο ¨κεφάλι του κασίδη¨ αλλοδαπού.

Οι συλλήψεις πια πάνε κι έρχονται το τελευταίο καιρό με ιδιαίτερη ένταση και συχνότητα από πάνοπλους μαχητές της νομιμότητας-μετανάστες και αυτοί αλλά του εσωτερικού- αλλά οι συλληφθέντες γνωρίζουν τα δικαιώματά τους όταν πια θα βρίσκονται στη πατρίδα τους ή στη καλύτερη περίπτωση αν καταφέρουν (!) τελικά και πέσουν σε κάποιο δικηγόρο αγνώστων λοιπών στοιχείων που πάλι ,άγνωστο πως, κατοικοεδρεύει μεταξύ αστυνομίας και του προθάλαμου του Διοικητικού Πρωτοδικείου , τότε έναντι μιας διόλου ευκαταφρόνητης αμοιβής θα τους δοθεί το ευεργέτημα να τακτοποιήσουν μόνοι τους μέσα σε ένα μήνα τη βαλίτσα τους για τη μεγάλη επιστροφή.

Όλα αυτά βέβαια , θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει, αποτελούν μια συνηθισμένη εικόνα και για τους Έλληνες πολίτες στη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα του νεοελληνικού χάους. Αναμφισβήτητα ναι! Αν όμως αναφέρουμε όλα αυτά τα… μεμονωμένα περιστατικά που φτάνουν καθημερινά στα αυτιά μας και που περιγράφουν τους ¨τρόπους αντιμετώπισης αλλοδαπών¨, τότε θα έχουμε βυθιστεί όλοι τόσο βαθιά στο χάος ώστε η μόνη ελπίδα μας να είναι η θλίψη και μόνο αυτή. Κι επειδή η δημοκρατία στις ημέρες μας δεν είναι πια μόνο μελαγχολική αλλά και ¨παράνομη ¨ ας τη νομιμοποιήσουμε στη πράξη ξεκινώντας από τους φιλοξενούμενους της. Χωρίς πια παράβολα και προθεσμίες, αλλά με μια απλή κατανόηση που τόσο την χρειαζόμαστε σε καιρούς ακατανόητους.

ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ Η ΝΤΟΠΙΟΣ ΙΔΙΩΤΗΣ;
(Η ΑΛΛΙΩΣ ΠΩΣ NA ΨΗΦΙΣΩ)

ΕΝΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙ ΕΚΑΤΣΕ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΜΟΥ. ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ , ΕΠΙΝΕ ΤΟ ΦΡΑΠΕΔΑΚΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΜΕΤΟΧΩΝ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΥ. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ, ΕΝΑΣ ΚΟΝΑΝ ΒΑΡΒΑΡΟΣ, ΜΕ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΚΑΙ ΛΟΦΙΟ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ Ν ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ.

ΑΛΛΑΖΩ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ. ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, ΜΟΝΟΛΟΓΟΥΣΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΡΙΧΝΑΝΕ ΖΑΡΙΑ ΠΟΙΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ. ΕΝΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ, ΕΠΙΘΕΤΟ ΟΙΚΟΛΟΓΟΣ, ΜΑΖΕΥΕ ΤΙΣ ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΣΑΚΟΥΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΤΙΣ ΠΟΛΤΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΦΙΣΣΕΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΩΝ ΤΟΙΧΩΝ. ΕΝΑΣ Μ(Α)ΟΝΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΗΜΙΓΛΥΚΟ ΜΠΟΤΑΡΗ. ΕΝΑΣ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑΦΕΡΤΖΗΣ (ΑΝΑΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΘΑ ΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ), ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΠΛΑΝΟ, ΟΣΟ ΑΔΩΝΙΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ.

ΚΙ ΕΓΩ;;; ΕΓΩ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟ, ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΧΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΑΛΙΑ ΜΟΥ. ΚΙ ΑΝ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΠΟΧΗ; ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ.. ΚΙ ΑΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΨΗΦΟ;; ΕΝΟΧΕΣ.. ΑΝ Η ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ Ε. Ε; ΤΥΨΕΙΣ… ΚΙ ΑΝ Η ΑΛΕΚΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΙ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ;;; ΚΙ ΑΝ ΣΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ;;;;

ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ. ΤΟ ΞΕΡΩ. ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΡΟΧΘΕΣ ΣΤΟ ΙΚΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ. ΕΙΧΑ ΤΟ 666 ΝΟΥΜΕΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟ ΠΡΟΧΘΕΣΙΝΟ 69. ΜΟΥ ΤΟ ΠΕ ΚΑΙ Η ΕΦΟΡΟΣ. ΧΡΩΣΤΑΣ 20.000 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΙΝΙΔΩΤΗ ΠΟΥ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΔΩΡΕΑΝ ΜΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ. ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ, ΝΑΙ. ΚΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ. ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΙΔΙΩΤΕΥΑ ΣΤΟ ΚΑΝΑΠΕ ΜΟΥ, Μ ΕΝΑ ΦΡΕΝΤΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ , Η ΝΑ ΚΑΝΑ ΤΟ ΜΠΑΝΑΚΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΜΥΡΤΟ. ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ, ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ. ΝΑΙ ΘΑ ΠΑΩ. ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ , ΠΡΩΙ-ΠΡΩΙ ΜΕ ΜΗ ΚΑΨΕΙ ΚΑΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΗΛΙΟΣ (ΠΑΛΙ). ΘΑ ΠΑΩ. ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ. ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΝΑ ΦΥΤΕΨΩ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΑΚΙ. ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΜΑΙ. ΚΑΠΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ ΤΟΥ ΑΝΗΨΙΟΥ ΨΗΦΙΣΑΝΕ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ. ΣΗΜΕΡΑ, ΑΣ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ. ΜΟΝΟ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΛΩΤΟΙ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΤΟΥΜΕ. ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ, ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.