οι νεες επιλεκτες δυναμεις
καταδιώκουν τις παλιες αν-επιδεκτες δυνάμεις
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009
η σιωπη που γινε δρομος
ο δρομος μας εφερε στη σιωπηη σιωπη μας εβγαλε στο δρομο
κι ενα τσιγάρο αναμμένο να γραφει στο καπνό του τους δρόμους που αφησαμε
μεχρι να συνατησουμε αλλους
για να τους αφησουμε κι αυτούς.
οταν η φιλια και η γραφη γινονται βιβλια
Το Δεκέμβρη του 2006 δυο αδελφικοι φίλοι αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο τους όνειρο. Ένα όνειρο που έχει ωριμάσει και καρποφορεί τις εκδόσεις Φιλόγραφο. Γιατί Φιλόγραφο; Μια λέξη με διττή σημασία. Φιλία και αγάπη για το λόγο. Το γραπτό λόγο. Αφορμώμενοι από τις δυσκολίες που οι άγνωστοι δημιουργοί στις μέρες μας συναντούν στην επιθυμία τους να μοιραστούν το έργο τους σ’ ένα χώρο που λειτουργεί πελατειακά, ο Σταύρος Αντύπας και ο Θοδωρής Ταρλαντέζος δημιουργούν τις εκδόσεις Φιλόγραφο. Το πνεύμα των εκδόσεων είναι ζωντανό, ανθρώπινο, νεανικό και δυναμικό, ενώ η πολιτική τους είναι ότι δεν έχουν πολιτική. Αποσκοπούν σ’ ένα μοναδικό αποτέλεσμα επιτυγχάνοντας το επίσης μέσα από τις διαλλακτικές και εναλλακτικές παρουσιάσεις των βιβλίων τους.Αθήνα, Δεκέμβριος του 2006, Εξάρχεια.Τρεις ποιητές, τρεις ποιητικές συλλογές της σειράς Λόγια Και Χρώμα, εναρκτήριες για το εκδοτικό έργο του Φιλόγραφου. Κι ένα στοίχημα που κερδήθηκε για αποτέλεσμα εναλλακτικό, πρωτοποριακό και πάνω απ’ όλα δημιουργικό.Γιώργος Χαλάτσης- Πανταχού ΑπώνΕύη Βυζακοπούλου- ΚύκλοςΣιδέρης Ντιούδης- Ελεύθερη ΠτώσηΗ σειρά Λόγια Και Χρώμα αποσκοπεί σε ένα νέο τρόπο προσέγγισης του αναγνωστικού κοινού, όπου εικόνα και λόγος παντρεύονται αρμονικά αποδεικνύοντας ότι οι τέχνες είναι αλληλένδετες μεταξύ τους και τα κοινά σημεία πολλά. Τον Μάιο του 2007, μια νέα ποιητική συλλογή εγκαινιάζει τη χρονιά.Διαφορετική αλλά εξίσου καινοτομική Ελισάβετ Πρεβεζιάνου- Ο χρόνος διαλέγει τη στιγμή, επίσης της σειράς Λόγια Και Χρώμα.Τον Ιούνιο του 2007, οι εκδόσεις επεκτείνονται και στο χώρο του μυθιστορήματος με το Β.Κ., Βουβό Κίνημα Στα πρόθυρα Κοινωνικής Κρίσης του Σταύρου Αντύπα, της σειράς Ονειρογραφήματα. Ένα βιβλίο για τους επαναστάτες του ονείρου και της αλήθειας, τους ακροβάτες μεταξύ του Θέλω και του Πρέπει.Δημήτρης Αβυδηνός με το βιβλίο του Είναι πλέον πολύ νωρίς, που κινείται στα πλαίσια της φαντασίας και του πραγματικού.Αναστασία Αυγερινού με το βιβλίο της Τίμημα Σιωπής, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.Το Φθινόπωρο του 2008 αναμένονται να κυκλοφορήσουν τρία νέα βιβλία. Στα μελλοντικά σχέδια περιλαμβάνονται παιδικά παραμύθια, μελέτες για τα κόμικ, την μουσική και φυσικά την ποίηση και λογοτεχνία. Η συνέχεια στα βιβλιοπωλεία…www.filografo.gr
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Πάει καιρός τώρα που έλαβα ένα γράμμα. Ένα γράμμα κλεισμένο στο μπουκάλι που μια ¨μαύρη θάλασσα ¨το έφερε στη πόρτα μου. Ο αποστολέας, μου ήταν γνωστός. Δεν ήταν ένας αλλά μιλούσε εξ’ ονόματος πολλών. Γνωστοί οι περισσότεροι. Αντίθετα , δεν υπήρχε παραλήπτης ή μάλλον ήταν ανύπαρκτος. Λες και ο αποστολέας του, το’ χε γράψει για να μείνει ανεπίδοτο ή προτίμησε να το αφήσει να πέσει κατά τύχη περπατώντας , μπας και βρεθεί κάποιος και το φυλάξει στο κόρφο του. Η ημερομηνία αποστολής , αν και παλαιά, αρκετά έντονη και ζωηρή: 17 Νοέμβρη …..
Έτος, πουθενά.
Τριάντα χρόνια τώρα διαβάζω και ξαναδιαβάζω το γράμμα , αλλάζοντας μόνο το έτος: 1973-2003. Και κάθε φορά ανακαλύπτω πως ποτέ το γράμμα δεν είναι το ίδιο , ίσως γιατί τελικά δεν είναι ένα , αλλά τριάντα…
Αγαπητέ Μήτσο, αλλά κι εσύ Μάκη, Περικλή, Νικόλα, Αλκμήνη, Βέρα, Γιώργο, Πέπη, Κώστα, Διονύση και τόσοι άλλοι, δεν σας γνώρισα ποτέ από κοντά. Σας ξέρω όμως καθώς τριάντα χρόνια τώρα περνάμε μαζί τους Νοέμβρηδες.
Είστε οι πρώτοι που έγραψαν το ανεπίδοτο γράμμα, το έβαλαν στο μπουκάλι και το άφησαν να ταξιδέψει σε θάλασσες και πελάγη. Το ταξίδι του κράτησε ήδη τριάντα χρόνια και θα κρατήσει μάλλον κι άλλο. Κι ας πληθαίνουν οι κριτές που καθώς περνούν τα χρόνια θα το καταδικάζουν. Το πρώτο αυτό γράμμα που καθώς ξεθωριάζει από το χρόνο παίρνει όλο το νόημά του αλλά και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν μέχρι να γίνουν τριάντα και να ξεθωριάσουν με τη σειρά τους, θα τα κρατήσω σαν φυλακτό στο κόρφο μου. Όπως το ‘ θελες Μήτσο. Μέχρι και τη στιγμή, να σαν κι αυτή, που θα τα αφήσω κι εγώ με τη σειρά μου τυχαία να πέσουν μήπως και γίνουν εξήντα ή ενενήντα.
Τα γράμματα και οι Νοέμβρηδες………..
Έτος, πουθενά.
Τριάντα χρόνια τώρα διαβάζω και ξαναδιαβάζω το γράμμα , αλλάζοντας μόνο το έτος: 1973-2003. Και κάθε φορά ανακαλύπτω πως ποτέ το γράμμα δεν είναι το ίδιο , ίσως γιατί τελικά δεν είναι ένα , αλλά τριάντα…
Αγαπητέ Μήτσο, αλλά κι εσύ Μάκη, Περικλή, Νικόλα, Αλκμήνη, Βέρα, Γιώργο, Πέπη, Κώστα, Διονύση και τόσοι άλλοι, δεν σας γνώρισα ποτέ από κοντά. Σας ξέρω όμως καθώς τριάντα χρόνια τώρα περνάμε μαζί τους Νοέμβρηδες.
Είστε οι πρώτοι που έγραψαν το ανεπίδοτο γράμμα, το έβαλαν στο μπουκάλι και το άφησαν να ταξιδέψει σε θάλασσες και πελάγη. Το ταξίδι του κράτησε ήδη τριάντα χρόνια και θα κρατήσει μάλλον κι άλλο. Κι ας πληθαίνουν οι κριτές που καθώς περνούν τα χρόνια θα το καταδικάζουν. Το πρώτο αυτό γράμμα που καθώς ξεθωριάζει από το χρόνο παίρνει όλο το νόημά του αλλά και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν μέχρι να γίνουν τριάντα και να ξεθωριάσουν με τη σειρά τους, θα τα κρατήσω σαν φυλακτό στο κόρφο μου. Όπως το ‘ θελες Μήτσο. Μέχρι και τη στιγμή, να σαν κι αυτή, που θα τα αφήσω κι εγώ με τη σειρά μου τυχαία να πέσουν μήπως και γίνουν εξήντα ή ενενήντα.
Τα γράμματα και οι Νοέμβρηδες………..
Τι είναι το "ΒΚ – Βουβό κίνημα στα πρόθυρα κοινωνικής κρίσης". Ή μάλλον, τι δεν είναι: δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Δεν είναι πολιτικό δοκίμιο. Δεν είναι ούτε συλλογή διηγημάτων. Είναι μια σειρά από ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας, στις παρυφές του Συστήματος, ίσως και λίγο έξω από αυτό -στο περιθώριο. Ανθρώπων που το Σύστημα αντιπαθεί, αποδιώχνει, καταδιώκει μερικές φορές. Ανθρώπων που στη ζωή τους είπαν τα μεγάλα "ναι" και τα μεγάλα "όχι" -ή και όχι.Ανθρώπων που οι πορείες τους διασταυρώνονται (μεταξύ τους και με τις δικές μας), συμπίπτουν για λίγο και πάλι χωρίζονται -αλλά τελικά καταλήγουν όλες στο ίδιο σημείο: στον Βράχο.Ποιον Βράχο, θα μου πεις. Εκείνον, τον έναν, που σου χαρίζει απόσταση από την ανθρώπινη μαρέα και ύψος -για να δεις τα πράγματα αλλιώς. Εκείνον που τον δέρνει ο αέρας διώχνοντας το νέφος. Εκείνον από τον οποίον ξεκινάει μια καινούργια, κοινή πορεία των ηρώων του βιβλίου, "για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση" -ή και όχι.Αν αναγνωρίσεις στις σελίδες του τον εαυτό σου, είσαι μαζί Μας.Αν όχι, είσαι με τους Άλλους.
“ ..Από όλους αυτούς, μια κοινωνική μειονότητα, μάλλον, που πάντως είναι πολλοί περισσότεροι από όσους πολλοί φαντάζονται, στο κίνημα αυτό συστρατεύεται ένα γνήσιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι διαφορετικών ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, που διαφωνούν ίσως, αλλά που πάντως συνδέονται με εκατοντάδες “ανώνυμα” κοινά σημεία, τα οποία επέλεξαν σε αυτή τη προσπάθεια να διαδηλώσουν για πρώτη φορά δημόσια και συλλογικά, κινηματικά. Δεν είναι ιστορία μυθοπλασίας ή επιστημονικής φαντασίας, είναι η κινηματική έκφραση μια άλλης πραγματικότητας που πορεύεται μυστικά και μοναχικά, ολοένα και πιο μαζικά, στα λαγούμια της εξέγερσης. Είναι μια βουβή διαδήλωση που ξεκινά εντελώς τυχαία από το Βράχο για να κατακλύσει το ίδιο τυχαία ολόκληρη την Αθήνα και που απαιτεί μια δίκαιη εκπροσώπηση χιλιάδων ανωνύμων προσδοκιών που δεν χωρούν στο κουτί της τηλεόρασης ή στο τσελεμεντέ της Ιστορίας. Είναι η επώνυμη θέση και άποψη μιας κοινωνίας που δεν επιθυμεί να αντικατοπτρίζεται σε “επώνυμα” κενά είδωλα. Ρίχνει τη πέτρα και τα συνθλίβει. Ταράζει τα νερά και προκαλεί κύματα αναταραχής στις υπνωτισμένες συνειδήσεις. Τα κύματα αυτά, εκπέμπουν στα βραχέα τον βουβό ήχο μιας οργισμένης εξέγερσης που βράζει το αίμα της. Το Βουβό Κίνημα τιμά την επέτειο της πρώτης βουβής επανάστασης. Κι ο διπλανός, μας κλείνει το μάτι.:”
¨..Για να γυρίσει ο κόσμος θέλει Βράχο, πολύ Βράχο. Από τη μια για να ονειρεύεται και από την άλλη για να μάχεται. Ανδρών επιβλαβών πάσα γη βράχος…¨
“ ..Από όλους αυτούς, μια κοινωνική μειονότητα, μάλλον, που πάντως είναι πολλοί περισσότεροι από όσους πολλοί φαντάζονται, στο κίνημα αυτό συστρατεύεται ένα γνήσιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι διαφορετικών ανθρώπων που ζουν δίπλα μας, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, που διαφωνούν ίσως, αλλά που πάντως συνδέονται με εκατοντάδες “ανώνυμα” κοινά σημεία, τα οποία επέλεξαν σε αυτή τη προσπάθεια να διαδηλώσουν για πρώτη φορά δημόσια και συλλογικά, κινηματικά. Δεν είναι ιστορία μυθοπλασίας ή επιστημονικής φαντασίας, είναι η κινηματική έκφραση μια άλλης πραγματικότητας που πορεύεται μυστικά και μοναχικά, ολοένα και πιο μαζικά, στα λαγούμια της εξέγερσης. Είναι μια βουβή διαδήλωση που ξεκινά εντελώς τυχαία από το Βράχο για να κατακλύσει το ίδιο τυχαία ολόκληρη την Αθήνα και που απαιτεί μια δίκαιη εκπροσώπηση χιλιάδων ανωνύμων προσδοκιών που δεν χωρούν στο κουτί της τηλεόρασης ή στο τσελεμεντέ της Ιστορίας. Είναι η επώνυμη θέση και άποψη μιας κοινωνίας που δεν επιθυμεί να αντικατοπτρίζεται σε “επώνυμα” κενά είδωλα. Ρίχνει τη πέτρα και τα συνθλίβει. Ταράζει τα νερά και προκαλεί κύματα αναταραχής στις υπνωτισμένες συνειδήσεις. Τα κύματα αυτά, εκπέμπουν στα βραχέα τον βουβό ήχο μιας οργισμένης εξέγερσης που βράζει το αίμα της. Το Βουβό Κίνημα τιμά την επέτειο της πρώτης βουβής επανάστασης. Κι ο διπλανός, μας κλείνει το μάτι.:”
¨..Για να γυρίσει ο κόσμος θέλει Βράχο, πολύ Βράχο. Από τη μια για να ονειρεύεται και από την άλλη για να μάχεται. Ανδρών επιβλαβών πάσα γη βράχος…¨
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)