Τι είναι το "ΒΚ – Βουβό κίνημα στα πρόθυρα κοινωνικής κρίσης". Ή μάλλον, τι δεν είναι: δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα. Δεν είναι πολιτικό δοκίμιο. Δεν είναι ούτε συλλογή διηγημάτων. Είναι μια σειρά από ιστορίες ανθρώπων που βρίσκονται γύρω μας, στις παρυφές του Συστήματος, ίσως και λίγο έξω από αυτό -στο περιθώριο. Ανθρώπων που το Σύστημα αντιπαθεί, αποδιώχνει, καταδιώκει μερικές φορές. Ανθρώπων που στη ζωή τους είπαν τα μεγάλα "ναι" και τα μεγάλα "όχι" -ή και όχι.Ανθρώπων που οι πορείες τους διασταυρώνονται (μεταξύ τους και με τις δικές μας), συμπίπτουν για λίγο και πάλι χωρίζονται -αλλά τελικά καταλήγουν όλες στο ίδιο σημείο: στον Βράχο.Ποιον Βράχο, θα μου πεις. Εκείνον, τον έναν, που σου χαρίζει απόσταση από την ανθρώπινη μαρέα και ύψος -για να δεις τα πράγματα αλλιώς. Εκείνον που τον δέρνει ο αέρας διώχνοντας το νέφος. Εκείνον από τον οποίον ξεκινάει μια καινούργια, κοινή πορεία των ηρώων του βιβλίου, "για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση" -ή και όχι.Αν αναγνωρίσεις στις σελίδες του τον εαυτό σου, είσαι μαζί Μας.Αν όχι, είσαι με τους Άλλους.

“ ..Από όλους αυτούς, μια κοινωνική μειονότητα, μάλλον, που πάντως εί­ναι πολλοί περισσότεροι από όσους πολλοί φαντάζονται, στο κίνημα αυτό συστρατεύεται ένα γνήσιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι διαφορετικών αν­θρώπων που ζουν δίπλα μας, που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, που δια­φωνούν ίσως, αλλά που πάντως συνδέονται με εκατοντάδες “ανώνυμα” κοινά σημεία, τα οποία επέλεξαν σε αυτή τη προσπάθεια να διαδηλώσουν για πρώτη φορά δημόσια και συλλογικά, κινηματικά. Δεν είναι ιστορία μυ­θοπλασίας ή επιστημονικής φαντασίας, είναι η κινηματική έκφραση μια άλλης πραγματικότητας που πορεύεται μυστικά και μοναχικά, ολοένα και πιο μαζικά, στα λαγούμια της εξέγερσης. Είναι μια βουβή διαδήλωση που ξεκινά εντελώς τυχαία από το Βράχο για να κατακλύσει το ίδιο τυχαία ολόκληρη την Αθήνα και που απαιτεί μια δίκαιη εκπροσώπηση χιλιάδων ανωνύμων προσδοκιών που δεν χωρούν στο κουτί της τηλεόρασης ή στο τσελεμεντέ της Ιστορίας. Είναι η επώνυμη θέση και άποψη μιας κοινωνίας που δεν επιθυμεί να αντικατοπτρίζεται σε “επώνυμα” κενά είδωλα. Ρίχνει τη πέτρα και τα συνθλίβει. Ταράζει τα νερά και προκαλεί κύματα αναταρα­χής στις υπνωτισμένες συνειδήσεις. Τα κύματα αυτά, εκπέμπουν στα βρα­χέα τον βουβό ήχο μιας οργισμένης εξέγερσης που βράζει το αίμα της. Το Βουβό Κίνημα τιμά την επέτειο της πρώτης βουβής επανάστασης. Κι ο δι­πλανός, μας κλείνει το μάτι.:”
¨..Για να γυρίσει ο κόσμος θέλει Βράχο, πολύ Βράχο. Από τη μια για να ονειρεύεται και από την άλλη για να μάχεται. Ανδρών επιβλαβών πάσα γη βράχος…¨