Όσοι ασχολούνται έστω και λίγο με τα ομαδικά αθλήματα μπορούν πολύ απλά κι εύκολα να αντιληφθούν ότι ένας έστω και μέτριος προπονητής δεν αλλάζει το σχήμα της ομάδας του σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Σε αντίθεση με τη κοινή ποδοσφαιρική και όχι μόνο λογική, ο λάτρης ατομικών αθλημάτων (βλ ποδηλασία και κανό) πρωθυπουργός της χώρας , προφανώς και βλέποντας την ομάδα να μην κερδίζει –κι ας φαντάζεται πως βάζει γκολ - βιάστηκε να αλλάξει το αγωνιστικό ¨αλλάζουμε και μετά βουλιάζουμε¨ σχήμα της.
Πριν καλά - καλά κλείσει έναν χρόνο στο κυβερνητικό γήπεδο, προχωρά στην αλλαγή του πολλά υποσχόμενου από τον ίδιο ευέλικτου σχήματος και προσπαθεί να ρεφάρει με ένα γνωστό από τα παλιά ¨θωρηκτό¨ σχήμα με πολλούς ¨αμυντικούς¨ και λίγο λιγότερους ¨επιθετικούς¨. Η ανα-σχηματιστική αυτή αντίληψη του κόουτς Παπανδρέου, εμφανώς εμπνευσμένη από τις εποχές που πολιτική διαχείριση ασκούσε ο αείμνηστος πατέρας του, εκτός του ότι επιστρέφει παρά τις όποιες εξαγγελίες του το σύστημα εξουσίας στις παλιές δόξες του, ουσιαστικά διαμορφώνει ένα πολιτικό υπόστρωμα πτώσης των κυβερνητικών επιλογών του. Η κίνηση του δηλαδή αυτή, που αρχικά φαίνεται ως στοχευμένη πολιτική επιλογή με στόχο την κυβερνητική αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή του μνημονίου , ουσιαστικά αποτελεί μέγιστη πολιτική αλχημεία. Διότι βαπτίζει στην κολυμπήθρα του Μνημονίου τα στελέχη εκείνα που εξορμούν καταγόμενοι από τα παλαιό ΠΑΣΟΚ (του Ανδρέα και του Σημίτη) και που εν δυνάμει θα μπορούσαν να αντιδράσουν από τον πάγκο με τις επιλογές του ηγήτορα , καθιστώντας τους συνενόχους ή πιο ήπια συναιτίους των επιλογών του. Με αυτό τον τρόπο, ρίχνοντας στο ταρτάν του γηπέδου τους πολιτικά βετεράνους του παλιού ΠΑΣΟΚ που διασώθηκαν κατά την άσκηση της εξουσίας τους από ηθικούς και πολιτικούς διασυρμούς και άρα χαίρουν εκτίμησης στους παλιούς φίλους του κόμματος, επιλέγει να βάψει τα χέρια τους με το χρώμα του μνημονίου, εξασφαλίζοντας με δόλιο τρόπο την σιωπή και τη συνενοχή τους. Κι αν στο τέλος η επιλογή αυστηρής τήρησης ενός ταπεινωτικού μνημονίου οδηγήσει την ομάδα στην μικρή κατηγορία , να μπορεί να ισχυριστεί, ΓΙΩΡΓΟ… ΧΑΣΑΜΕ…..
Πριν καλά - καλά κλείσει έναν χρόνο στο κυβερνητικό γήπεδο, προχωρά στην αλλαγή του πολλά υποσχόμενου από τον ίδιο ευέλικτου σχήματος και προσπαθεί να ρεφάρει με ένα γνωστό από τα παλιά ¨θωρηκτό¨ σχήμα με πολλούς ¨αμυντικούς¨ και λίγο λιγότερους ¨επιθετικούς¨. Η ανα-σχηματιστική αυτή αντίληψη του κόουτς Παπανδρέου, εμφανώς εμπνευσμένη από τις εποχές που πολιτική διαχείριση ασκούσε ο αείμνηστος πατέρας του, εκτός του ότι επιστρέφει παρά τις όποιες εξαγγελίες του το σύστημα εξουσίας στις παλιές δόξες του, ουσιαστικά διαμορφώνει ένα πολιτικό υπόστρωμα πτώσης των κυβερνητικών επιλογών του. Η κίνηση του δηλαδή αυτή, που αρχικά φαίνεται ως στοχευμένη πολιτική επιλογή με στόχο την κυβερνητική αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή του μνημονίου , ουσιαστικά αποτελεί μέγιστη πολιτική αλχημεία. Διότι βαπτίζει στην κολυμπήθρα του Μνημονίου τα στελέχη εκείνα που εξορμούν καταγόμενοι από τα παλαιό ΠΑΣΟΚ (του Ανδρέα και του Σημίτη) και που εν δυνάμει θα μπορούσαν να αντιδράσουν από τον πάγκο με τις επιλογές του ηγήτορα , καθιστώντας τους συνενόχους ή πιο ήπια συναιτίους των επιλογών του. Με αυτό τον τρόπο, ρίχνοντας στο ταρτάν του γηπέδου τους πολιτικά βετεράνους του παλιού ΠΑΣΟΚ που διασώθηκαν κατά την άσκηση της εξουσίας τους από ηθικούς και πολιτικούς διασυρμούς και άρα χαίρουν εκτίμησης στους παλιούς φίλους του κόμματος, επιλέγει να βάψει τα χέρια τους με το χρώμα του μνημονίου, εξασφαλίζοντας με δόλιο τρόπο την σιωπή και τη συνενοχή τους. Κι αν στο τέλος η επιλογή αυστηρής τήρησης ενός ταπεινωτικού μνημονίου οδηγήσει την ομάδα στην μικρή κατηγορία , να μπορεί να ισχυριστεί, ΓΙΩΡΓΟ… ΧΑΣΑΜΕ…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου