εκείνος ο ανήμερος κυματισμός
του λευκού
καταμεσής των λερωμένων γιακάδων
των θλίψεων

πόσο πολύ μοιάζει
μ´ ένα πλαστικό στρατιωτάκι
που έμεινε μόνο του στην αυλή
κάτω απ´ τον ίσκιο
ενός πράσινου φύλλου

---------

χιλιάδες κανόνες γραφτήκαν
για τα δικαιώματα ενός οργασμού
κι ούτε μια λέξη με οίκτο
για το άσυλο
μιας λεηλατημένης
πέτρινης αναπνοής.