Στη ρωγμή του κόσμου.

Το λάθος έγινε. Το ποτάμι πίσω δεν γυρίζει. Η βουβή ανατολή που τη πήραν από το χέρι κάποιοι διαφωτιστές παπάδες και εθνάρχες και την οδήγησαν στη θορυβώδη Δύση. Τα φώτα της κοσμοπολίτικης χλιδής που τύφλωσαν χρόνιες γονιδιακές αξίες και ιδανικά και τα οδήγησαν στο βάραθρο των σύγχρονων υπερθεαμάτων. Βαρβαρότητα. Με την εξουσία της πειθούς, έσυραν έναν ολόκληρο αδούλωτο και ασυμβίβαστο λαό , στην υποταγή σε νοοτροπίες και αντιλήψεις παγκοσμιοποιημένες, σε έναν δυτικό υπερούσιο τρόπο ζωής. Χωρίς τη κατάλληλη προετοιμασία, χωρίς μάθηση και ζύμωση, ένας ασυνήθιστος σε τέτοια δυτικά φαινόμενα λαός, κουβάλησε τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά του στη νέα τάξη πραγματικότητας. Οι συνέπειες τραγικές. Με το ένα πόδι της παράδοσης και της συνήθειας στη βουβή ανατολή του δεσποτισμού και της τεμπελιάς και με το άλλο της προόδου και του συγχρονισμού με βορειοδυτικά κοινωνικά βαρομετρικά, δημιούργησαν έναν άνθρωπο ψυχολογικά ασταθή, αμετροεπή και ετοιμόρροπο. Κάτω από το πιο ακριβό κουστούμι μιας μοντέρνας άποψης, το πιο μαύρο ράσο της συντήρησης , κόλλησε στα σωθικά και τα μυαλά ρίχνοντας μαύρο πέπλο στην εξορθολογισμένη σκέψη και λογική. Ανατολή ή δύση, απάντησε τώρα. Η καρδιά στην ανατολή και η σκέψη στη δύση, οδηγούν στην έκρηξη και στον μηδενισμό. Αδιέξοδο. Πάρε θέση. Η εδώ ή εκεί. Μέση δεν υπάρχει. Η παγκοσμιοποίηση μίλησε και απέτυχε. Στους ανθρώπους. Τα νούμερα θα επιβιώσουν. Και οι εταιρείες. Εμείς;;

Με τις ιστορίες των δακρυσμένων γιαγιάδων για τις εθνικές καταστροφές και τις αλησμόνητες πατρίδες, με τις σημαίες των ματωμένων ιδανικών κρεμασμένες από παλιοκαιρισμένους ιστούς να ανεμίζουν σε βαθείς ανατολικούς ανέμους και με τα εγγόνια στα φροντιστήρια ξένων ιδανικών, συνηθειών και σκέψεων, να παίρνουν τα μυαλά τους αέρα από δυτικούς ανεμοστρόβιλους, το αποτέλεσμα είναι και θα ναι συγκεχυμένο και γι αυτό τραγικό. Το ίδιο και οι άνθρωποι. Περιχαράκωση; Όχι βέβαια. Αγκυλωτισμός; Ούτε πάλι. Τότε, τι; Και τι τελικά είναι πρόοδος; Συντήρηση; Απαντήσεις, θέσεις και απόψεις πολλές και πάντως θεωρητικές. Στη πράξη;

Στη πράξη ένας λαός, άνθρωποι δηλαδή, εγώ κι εσύ, χωρίς ταυτότητα, στερεή θέση, ορατό προσανατολισμό. Οπου μας συμφέρει δύση και όπου όχι, ανατολή. Μη πας μακρυά. Η γυναίκα να σου φτιάχνει το καφέ και τα γεμιστά και μια ερωμένη Φιλανδή , να ξεπηδά από τη τηλεόραση των μεταγλωττισμένων συνηθειών , για να Σου προσφέρει την εξωτική ηδονή. Η φοροδιαφυγή το σπόρ Σου και η καλοστημένη γερμανική κρατική μηχανή το απωθημένο σου. Από τη μια η Παλαιστίνη και ο αγώνας της κι από την άλλη η συμμετοχή σε υπερθεάματα με ευγενικό χορηγό της ισραηλινή εταιρία ¨ΤΟ ΜΙΣΟΣ¨. Στο δωμάτιο η φωτογραφία του ΤΣΕ και στο πορτοφόλι η πιστωτική κάρτα της CITYBANK. Η ψήφος στην αντισυστημική αριστερά και η τσέπη στη φιλελεύθερη οικονομία. Στα αυτιά η εθνικ μουσική των ινδιάνων και στα χέρια το γουοκι τοκι για την οργάνωση της συναυλίας της Βίσση. Στη καρδιά ο έρωτας, το πάθος του Μέγαλου Ανατολικού, μα στη ζωή η απαθής καρριέρα της Δυτικής επιβίωσης. Αυτό είναι η καθημερινότητα του σήμερα. Να περιμένεις το ¨θα¨ του αύριο. Μέχρι τότε , εδώ στη ρωγμή του χρόνου και του κόσμου, στείλε ένα SMS, πως η ζωή είναι ωραία. Κι αν δεν είναι , ονειρεύσου ότι θα γίνει. Με το ένα μάτι στην ανατολική Σου φυσιογνωμία και το άλλο στο δυτικό απωθημένο Σου. Που ξέρεις! Στον αλληθωρισμό αυτόν που διαστρεβλώνει τη πραγματική Σου εικόνα, ίσως στη μέση, βρεθεί η απάντηση που ψάχνεις. Βουβός κι ανατολίτης, ή δυτικός και πάντα σιωπηλός. Και μόνος.