μεση-μερι

ας μην γελιομαστε

ηρθαμε αργα στην αφετηρια

τα λαοφορεια ξεκινησαν

χιλιαδες μεμονωμενοι πισω τους

εξαιρεσεις σε κανονες

κι εγινε μικρο το τερμα

κι οχι αργο

κι ολο

πλησιάζει

-πότε-

αλλου μεγαλωσαμε

αλλονων κρεββατια στρωσαμε

σε αλλα μαξιλαρια μαθαμε

στα δικα σας χωρια παιξαμε

αλλους Χριστους ονειρευτηκαμε

αλλες Παναγιες αρνηθηκαμε

κι ας εφυγαν νωρις

και το πιο θλιβερο πως

κι οι δρομοι που πηραμε

δεν ειχαν το δικο μας αιμα

-ποτέ-

δεν υπαρχουμε πια

κι οταν υπηρξαμε

ξενοι περπατησαμε

και φτασαμε εδω

χωρις δυναμεις

παρα μονο με βαλιτσες

αδειες κι αυτες

-που;-

κι ας υποκρινομαστε- ταχα-

πως πρωτοτυπα ζουμε

πρωτοτυπα αγαπαμε

πρωτοτυπα επαναστατουμε

ολοι μας γνωριζουμε

πως παραγωγα ειμαστε

του ποτέ, του πουθενά

και του ούτε.

Κι ας χαίρονται με οργασμούς οι μελετητές, είναι που η δικής μας φάρα απέτυχε, ζωντας, να μην τους γεννήσει.